Ένα ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟ... διαφορετικό από τα άλλα...

Γράφει η guest blogger Sotiria Strati

Εχθές, είχα την χαρά και την τύχη να βρεθώ ανάμεσα σε μια μικρή παρέα με μεγάλη όρεξη! Καλεσμένοι του Κρεοπωλείου, του εστιατορίου που βρίσκεται σε μια από τις πιο ιστορικές γευστικά γωνιές της πόλης μας, αυτή του Ρογκότη (Καλαποθάκη και Βενιζέλου 8), δοκιμάσαμε το νέο menu, που είναι φτιαγμένο

με νου!
Μας υποδέχτηκαν με ένα ποτήρι prosecco και προχωρήσαμε στο εσωτερικό ενός καταστήματος άνετα κομψού με χρώματα και υλικά γήινα όσο και το αντικείμενο του, το κρέας.


Πρώτες έφτασαν στο τραπέζι μας οι σαλάτες αλλά και η υπέροχη φλογέρα με γέμιση από brie και προσούτο Πάρμας.
Ακολούθησαν οι αλοιφές, οι οποίες είναι (από αριστερά προς τα δεξιά) μελιτζανοσαλάτα, πάπρικα, ρωσική και χτυπητή.


Ήταν όλες υπέροχες. Πραγματικά! Η ρωσική και η χτυπητή εξαιρετικές, αφού οι πρώτες ύλες είναι είτε επιλεγμένες έπειτα από μήνες αναζήτησης, είτε φτιαγμένες από την κουζίνα (όπως για παράδειγμα η μαγιονέζα), και οι οδηγίες του chef, ακολουθούνται όχι μόνο κατά γράμμα, αλλά και κατά γραμμάριο!
Φοβερή εντύπωση μου έκανε η μελιτζανοσαλάτα που ήταν ένα μίγμα μελιτζάνας με μαγιονέζα, και ενώ είμαι αρνητική, γενικά, στον συνδυασμό αυτό, η συγκεκριμένη κέρδιζε αμέσως τις εντυπώσεις, τόσο με την βελούδινη υφή της όσο και με την απίστευτα ισορροπημένη γεύση της που ακροβατούσε ανάμεσα στην απαλή μαγιονέζα και την πικάντικη μελιτζάνα. Αλλά, την παράσταση έκλεβε η πάπρικα με έντονη προσωπικότητα, πλούσια αλλά καθόλου τραχιά, με μοναδική γεύση από τις πιπεριές που χρησιμοποιήθηκαν αφειδώς.
Ακολούθησαν τα πρώτα πιάτα, όπως τα βλέπετε παρακάτω:


Η μοσχαρίσια γλώσσα, αγαπημένο μου έδεσμα, απογείωνε τον ουρανίσκο τόσο με την γεύση, όσο και με την υφή της, και ο καβουρμάς Ξάνθης, χωρίς περιττά μπαχαρικά, ήταν υπέροχος είτε απλά ψημένος είτε μαγειρεμένος με τον παλιό, καλό, τρόπο με τηγανητές πατάτες και αυγά μάτια. Αν μπορείτε αποβάλλεται τις σεμνοτυφίες και τις τύψεις και δοκιμάστε το. Μαζί δοκιμάσαμε τον εξαιρετικό μπάτσο και το διαφορετικό γκριλούμι.


Ακολούθησαν τα υπέροχα λουκάνικα Τζουμαγιάς, ένας διαφορετικός γύρος φτιαγμένος από λαιμό και παντσέτα στην σχάρα, και τα υπέροχα σουτζουκάκια από βουβαλίσιο κρέας, τα οποία είναι σίγουρα must. Μην διανοηθείτε να μην τα πάρετε!


Τέλος, δοκιμάσαμε δύο μπριζόλες χωρίς κόκαλο, μία Γαλλίας και μία Αμερικής, η μία καλύτερη από την άλλη! Αλλά και το ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΥΠΕΡΟΧΟ μοσχαρίσιο κότσι με σπιτικό χυλοπιτάκι και μια ιδέα estragon. Να μπει στην λίστα "Τι πρέπει να φάω πριν τις εξετάσεις αίματος", πάραυτα!
Καθ 'όλη την διάρκεια ήπιαμε πρώτα λευκό και έπειτα κόκκινο κρασί (Bataciolo)
Κουραστήκατε; Φτάνουμε στο τέλος. Επιδόρπια ποτά και κορμός, βοήθησαν στην αλλαγή τοπίου της στοματικής μας κοιλότητας, αλλά εκείνο που δεν πρόλαβα καν να φωτογραφήσω, για ευνόητους λόγους ήταν το μιλφειγ.
Ευτυχώς, όταν έφτασε πια το ΜΑΓΙΚΟ λεπτό σουτζούκ λουκούμ σε μορφή παγωτού, οι αντοχές είχαν πλέον εξαντληθεί και καταφέραμε τόσο να το δούμε όσο και να το δοκιμάσουμε. Εντάξει το παραδέχομαι, πήρα την μερίδα του λέοντος στο συγκεκριμένο, αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Άσε που δεν ήθελα κιόλας να αντισταθώ και έτσι παραδόθηκα άνευ όρων!


Ήταν ένα υπέροχο βράδυ γεμάτο στοματικές και γαστρικές εμπειρίες από ένα εστιατόριο που χορεύει θαρραλέα σε δυνατούς συνδυασμούς, ενώ παράλληλα πατάει σταθερά σε γνώριμες γεύσεις. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν, μάλλον, λάθος να επιχειρήσει κάποιος συγκρίσεις με το πιο αιθέριο και ποιητικό αδελφάκι του, τις 7 θάλασσες. Μιλώντας με τους υπεύθυνους, τον Ειρηναίο Μερκουριάδη και τον chef Διονύση Παπανικολάου διακρίναμε την ειλικρινή προσπάθεια, και την εμμονή στην ποιότητα, ενώ το αποτέλεσμα τους δικαιώνει.


Να ευχαριστήσω ακόμη, και σε αυτό είμαι σίγουρη ότι μιλάω εξ' ονόματος όλων, το προσωπικό που μας φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο.

Χάρηκα, τέλος, πολύ που ξαναείδα τον Δημήτρη, και γνώρισα, ανάμεσα στους άλλους, τον Βασίλη, την Έλενα, τον Κώστα και φυσικά την κεραμιδόγατα.