To blog OINOS έχει μεταφερθεί σε νέα διεύθυνση!
Για να μεταφερθείτε στη νέα διεύθυνση κάντε κλίκ στον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.krasiagr.com

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ: ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΞΙΝΟΜΑΥΡΟΥ


Τα κελάρια της Μπουτάρη Οινοποιητική, κρύβουν εμφιαλώσεις Ξινόμαυρων, πραγματικούς θησαυρούς.

Την Παρασκευή που μας πέρασε, αψηφήσαμε τις προειδοποιήσεις της ΕΜΥ για έντονα καιρικά φαινόμενα και πήραμε τον δρόμο για το οινοποιείο Μπουτάρη στη Στενήμαχο Νάουσας. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα σ' ολόκληρη τη διαδρομή, αλλά ευτυχώς δε συναντήσαμε ιδιαίτερα προβλήματα στο δρόμο και έτσι ήμασταν στην ώρα μας στο

οινοποιείο.

Άλλωστε και χιονοθύελλα να είχε δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε την πρόσκληση-πρόκληση του διευθυντή παραγωγής κ. Γιάννη Βογιατζή για κάθετη γευστική Νάουσας και Grande Reserve μέχρι το 1969!
Η οικογένεια Μπουτάρη από τις σπουδαιότερες οικογένειες negociant και παραγωγής οίνου στην Ελλάδα, έχει κλείσει περισσότερα από 130 χρόνια ιστορίας. Το όνομα Μπουτάρη είναι άρρηκτα συνδεμένο με την ιστορία και την ανάπτυξη της ευγενέστερης Ελληνικής πολυδυναμικής ποικιλίας στην περιοχή της Νάουσας.

Ξεκινήσαμε δοκιμάζοντας μια τριλογία από Ξινόμαυρα του 2007 από διαφορετικά αγροτεμάχια, με τον κ.Βογιατζή να μας εξηγεί τις προσπάθειες που γίνονται για την διατήρηση και ανάδειξη crus. Είχαμε μπροστά μας τρία ποτήρια Ξινόμαυρα από τρία διαφορετικά teroir. Στην πραγματικότητα είχαμε τρία διαφορετικά κρασιά, δείγματα σύγχρονης οινοποίησης Ξινόμαυρου, από τα οποία προέκυψε μία πειραματική εμφιάλωση με έμφαση στο φρούτο και στο βαρέλι. Επίσης και τα τρία cru κρασιά εμφιαλώθηκαν πειραματικά και διατίθενται σε περιορισμένη κλίμακα σαν τριπλέτα.

Θα πρέπει να αναφερθούμε στο σημείο αυτό και στην αναζήτηση για τον απογαλακτισμό από τα ρουστίκ Ξινόμαυρα με την προσπάθεια για την εξάλειψη των επιθετικών στοιχείων της ποικιλίας. Το σύγχρονο ύφος Ξινόμαυρου επιζητά, κρασιά περισσότερο εκχυλισμένα, χαμηλότερα σε οξύτητα, με απαλότερες τανίνες, πιο γεμάτο σώμα και με την αίσθηση του γλυκού φρούτου στη μύτη και στο στόμα.

Εδώ είναι το σημείο που δικαίως χρειάζεται πολλή συζήτηση και εγείρει αντιδράσεις από μεγάλη μερίδα οπαδών των παραδοσιακών Ξινόμαυρων. Το σύγχρονο ύφος είναι σίγουρο ότι θα φέρει καινούριους καταναλωτές στη Νάουσα και στο Ξινόμαυρο. Από την άλλη ποιος μπορεί να εγγυηθεί την αρμονική παλαίωση των σύγχρονων Ξινόμαυρων; Αλλά και εδώ η απάντηση-ερώτηση είναι πόσοι είναι αυτοί που επιζητούν να πιουν ένα Ξινόμαυρο εικοσαετίας; είναι διατεθειμένοι να το πληρώσουν; αποθηκεύονται αρκετές φιάλες στα οινοποιεία ώστε να εξυπηρετήσουν τους καταναλωτές αυτούς;


Ας αφήσουμε όμως προς το παρόν αυτή την ατέρμονη συζήτηση και ας αφοσιωθούμε λίγο στα οινικά διαμάντια που μας αποκάλυψε η ομάδα της Μπουτάρη την Παρασκευή.
Δοκιμάσαμε Grande Reserve Νάουσα 2004, 2001, 1998, 1993 και 1986. Η κορυφαία σειρά Ξινόμαυρων του οινοποιείου σε μια αντιπροσωπευτική παρουσίαση προκαλεί τον χρόνο και πανάκριβα Μπαρόλο σε αναμέτρηση. Εκστασιασμένοι από την πολυπλοκότητα των κρασιών αλλά και την ένταση τους περιφερόμασταν για αρκετή ώρα από ποτήρι σε ποτήρι ανακαλύπτοντας ολοένα διαφορετικά αρώματα στο εναλλασσόμενο αυτό παζλ αρωμάτων. Αρώματα κόκκινων φρούτων από τις πιο πρόσφατες χρονιές εναλλάσσονταν με πολύπλοκα αρώματα αποξηραμένων φρούτων, τρούφας, βοτάνων και βαρελιού με κοινό παρανομαστή την φυτικότητα, φέρνοντας στο μυαλό σημεία σύγκρισης με γειτονικά Μπαρόλο.

Το δεύτερο και τελευταίο flight αποκάλυψε Νάουσες από τις χρονιές 2000, 1996, 1990, 1986, 1982, 1980, 1974 και 1969!!!
Ωδή στο Ξινόμαυρο! Με εξαίρεση τη χρονιά του 1969 που ήταν και η μοναδική πριν την θεσμοθέτηση της ζώνης ΟΠΑΠ το 1971 και είχε έντονη μύτη και στόμα φυικότητας(σέλινο), τα υπόλοιπα έδειχναν ζωντάνια χωρίς την εμφάνιση του παραμικρού ίχνους οξείδωσης παραπέμποντας σε Βουργουνδέζικα αριστοκρατικά Pinot Noir που κοστίζουν αρκετές δεκάδες και εκατοντάδες Ευρώ παραπάνω...

Το κακό είναι ότι δυστυχώς κάποιες από αυτές τις εντυπωσιακές εμφιαλώσεις δεν υπάρχουν πλέον προς πώληση παρά μόνο σε ελάχιστες ποσότητες για την ιστορική πλέον καταγραφή της εξέλιξης της ποικιλίας και βρίσκονται καλά φυλαγμένες στα κελάρια της εταιρίας στη Στνήμαχο. Ένας ανεκτίμητος θησαυρός.

Αυτό που αξίζει στο Ξινόμαυρο είναι σεβασμός και αυτό που χρειάζεται είναι δουλειά για την ανάδειξη grand cru αμπελοτοπιών στην περιοχή της Νάουσας, κάτι που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια από την εταιρία Μπουτάρης.
Να ευχαριστήσουμε την Μπουτάρης Οινοποιητική και τους ανθρώπους της για την μοναδική αυτή δοκιμή.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου