Οι απεργίες απειλούν την συγκομιδή του Sherry

της Patricia Langton, επιμέλεια Κική Παναγιώτου

Η βιομηχανία του Sherry αντιμετωπίζει μια σειρά κρίσεων, μιας και η απειλή απεργιών κατά την περίοδο της συγκομιδής έρχεται να προστεθεί στην υπερπαραγωγή και στην πτώση των τιμών, αλλά υπάρχει ένας λόγος για αισιοδοξία, λένε μερικοί που γνωρίζουν.

Gonzalez Byass: «Λόγοι για να είσαι αισιόδοξος»

Αυτή τη βδομάδα οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εργοδοτών bodega και των

εκπροσώπων του σωματείου έληξαν με μια προσπάθεια να αποφευχθεί μια περαιτέρω απεργία κατά την περίοδο της συγκομιδής πέρα από τις συνθήκες αμοιβής και εργασίας.
Τον περασμένο χρόνο έχουν γίνει πολλά σκάνδαλα και οπισθοδρομήσεις. Τον Αύγουστο του 2010, εννέα αποθήκες και το ρυθμιστικό συμβούλιο της βιομηχανίας, δέχθηκαν πρόστιμο αξίας €6.7 χιλιάδων για την απόπειρα να καθορίσουν τις τιμές των προμηθειών για τα Sherrie των σουπερμάρκετ.
Και πιό πρόσφατα, ο τομέας έχει μπλεχτεί με συνταξιοδοτικές παρατυπίες, οι προωθητικοί προϋπολογισμοί έχουν συρρικνωθεί σε σχεδόν τίποτα και τα αποθέματα παραμένουν υψηλά άβολα.
Επιπροσθέτως, στις 29 Ιουνίου οι εργάτες κατέβηκαν σε απεργία για τις συνθήκες αμοιβής και εργασίας για πρώτη φορά σε δυο δεκαετίες και απειλούν να απεργήσουν ξανά κατά τη διάρκεια της συγκομιδής.
Αν και 6,000 εκτάρια αμπελιού ξεριζώθηκαν αυτό το χρόνο, ένα από τα μεγάλα προβλήματα είναι η υπερπαραγωγή. Ο Jorge Pascual, διευθυντής του Delgado Zuleta που έχει βάση στο Sanlúcar είπε, με τόσο μεγάλη παραγωγή κρασιού, τα σουπερμάρκετ είναι σε θέση να προσφέρουν εξευτελιστικές τιμές για τις προμήθειες των δικών τους sherrie με ιδιωτική ετικέτα.
«Δεν υπάρχει πουθενά να πάει το κρασί», λέει ο Pascual, αλλά επιπρόσθετα βλέπει ένα μέλλον «για τις μεσαίου μεγέθους και μικρότερες οικογενειακές εταιρείες με δυνατά ονόματα».
Η βιομηχανία είναι όλο και περισσότερο διχασμένη μεταξύ των παραγωγών μεγάλου όγκου και των μικρότερων αποθηκών που εστιάζουν στα υψηλής ποιότητας sherrie. Οι τελευταίοι περιλαμβάνουν τα : Fernando de Castilla, Emilio Hidalgo, Hidalgo-La Gitana, Guiérrez Colosia, Maestro Sierra και Bodegas Tradición.
Ο Jan Pettersen του Fernando de Castilla είπε, «Είμαστε μέρος ενός καινούριου κύματος παραγωγών που προσφέρουν παραδοσιακές μορφές και στοχεύουμε σε ένα νέο σύνολο καταναλωτών που δεν ήπιαν ποτέ μέτριο ή κρεμώδες sherry.»
Η Μεγάλη Βρετανία κυριαρχεί στην τάση για αυτούς τους μικρότερους παραγωγούς, καθώς επίσης και σημαντικές επιχειρήσεις όπως η Gonzalez Byass, οι οποίες αναπτύσσουν δραστηριότητα και στην επικρατούσα τάση και στον ανώτερο χώρο.

Ο Jeremy Rockett, ο διευθυντής μάρκετινγκ της βρετανικής González Byass, αναγνωρίζει ότι η ζωντάνια των εστιατορίων του Λονδίνου θα μπορούσε να σημαίνει την αρχή της αλλαγής.
«Υπάρχει πιθανόν λόγος να είναι κανείς αισιόδοξος περισσότερο τώρα απ' ό,τι την τελευταία δεκαετία. Τα εστιατόρια που έκαναν εγκαίνια τελευταία - Morito, Capote y Toros, Bar Pepito και José - έχουν αφοσιωθεί τελείως στο Sherry και αποκαλούνται απροκάλυπτα sherry bars, ή επικεντρώνονται στα πιστοποιητικά των sherry τους.»
Πρόσθεσε, «Προφανώς παίρνει περισσότερο χρόνο σε μια μανία του Λονδίνου για να γίνει μια ευρύτερη τάση, αλλά οι αποκαλύψεις του παρελθόντος ότι το sherry γινόταν όλο και πιο δημοφιλές βασιζόταν συνήθως στη μεγάλη κάλυψη του Τύπου, όμως αυτή τη φορά οι άνθρωποι αγοράζουν το Sherry και το πίνουν με ευχαρίστηση.»