Τα μεγάλα, βαριά μπουκάλια είναι πραγματικά μια σπατάλη

του Paul Gregutt

Ο αρθρογράφος κρασιού Paul Gregutt τα έχει βάλει με τα βαριά μπουκάλια pinot noir του Όρεγκον. Εκτός από τα ζητήματα του εδάφους, λέει, πόσες υποθέτετε ότι είναι οι προστιθέμενες δαπάνες μεταφορών για να σταλεί το γυαλί και έπειτα να μαζευτούν τα τελειωμένα κρασιά από όλη τη χώρα; Η βιομηχανία κρασιού κάνει πολλά πράγματα σωστά, σε σχέση με το περιβάλλον. Σε γενικές

γραμμές, τα οινοποιεία και οι ιδιοκτήτες των αμπελώνων είναι άριστοι διαχειριστές του εδάφους. Σέβονται την άγρια φύση και ελέγχουν ζητήματα όπως η διάβρωση, η χρήση νερού, τα ίχνη άνθρακα και ούτω καθεξής. Έτσι όταν διάφορα εξαιρετικά βαριά μπουκάλια κρασιού κύλησαν στον φράχτη μου στο Waitsburg πρόσφατα, σχεδόν συγκλονίστηκα. Ακόμα;! Ογκώδη, πολύ βαριά μπουκάλια κρασιού; Ναι, και ήμουν αρκετά βέβαιος για το τι ήταν: pinot noir του Όρεγκον. Για κάποιους λόγους, τα pinot noir του Όρεγκον - όχι τα φτηνά - φαίνεται ότι θέτουν τα νέα παγκόσμια πρότυπα της υπερβολικής συσκευασίας. Η σκέψη; (υποθέτω): Εάν θέλετε κρασί pinot noir εκλεκτής σοδειάς, μόνο από μια ποικιλία σταφυλιών, που έχουν μαζευτεί με το χέρι, reserve, περιορισμένης κυκλοφορίας, επιλογή του οινοποιού, πρέπει να το βάλετε στο σωστό είδος μπουκαλιού. Ογκώδες, βαρύ, χοντρό σαν τούβλο. Ο σκοπός του είναι, υποθέτω, να κάνει το κρασί σας να φανεί εντυπωσιακότερο. Αλλά δεν το κάνει. Αυτό που κάνει, αντ' αυτού, είναι να δείχνει ότι το οινοποιείο σας δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τον αντίκτυπό του στο περιβάλλον. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό για το Όρεγκον, ένα κράτος που ξεπερνάει συχνά ακόμη και την Καλιφόρνια στην οικολογική του συνείδηση. Τα οινοποιεία του Όρεγκον διατυμπανίζουν πάντα τις Salmon Safe, επικυρωμένες από το LIVE, χωρίς φυτοφάρμακα πρακτικές τους. Εννοώ ότι, ανακυκλώνουν ακόμη και τα πώματα στο Όρεγκον. Κι όμως, η μανία για τα γιγάντια μπουκάλια παραμένει, στα μεγάλα και στα μικρά οινοποιεία. Σε μια πρόσφατη δοκιμή 20 κρασιών, υπολόγισα τις ποσότητες παραγωγής, που ήταν πάνω από 30.000 κούτες αυτών των μεγάλων μπουκαλιών pinot, από μόνο τρεις παραγωγούς σε μια σοδειά. Αυτό είναι πάνω από το ένα τρίτο του εκατομμυρίου μπουκάλια! Τα κρασιά που δοκίμασα ήταν καλά, αλλά όχι εξαιρετικά. Μπορώ να σας δείξω πολλά $40 έως $60 Burgundies που είναι εξίσου καλά ή καλύτερα και κυκλοφορούν σε κανονικά μπουκάλια. Έτσι, το σοβαρό αίτημα μου για τα οινοποιεία αυτή τη στιγμή είναι να επανεξετάσετε τις επιλογές των μπουκαλιών σας. Κάντε κάτι θετικό για το περιβάλλον. Επιλέξτε τα λιγότερο ογκώδη μπουκάλια, κατά προτίμηση αυτά που γίνονται με το νέο, ελαφρύτερο γυαλί. Σας υπόσχομαι ότι οι καταναλωτές δεν θα υποτιμήσουν το κρασί σας. Αλλά θα δουν πιο θετικά το οινοποιείο σας. Το προσιτό pinot noir, και το ντόπιο και το εισαγόμενο, δεν είναι το οξύμωρο που ήταν κάποτε. Και αγαπώ το pinot noir επειδή είναι πραγματικά το τέλειο κρασί για το τέλος του φθινοπώρου. Ακόμη και το φθηνό pinot μπορεί να είναι ευχάριστο, εάν είναι καλοφτιαγμένο, αληθινό ως προς την ποικιλία (όχι αναμεμιγμένο με άλλα σταφύλια), και εκτιμημένο για την κομψότητά του παρά επικριμένο για την έλλειψη δύναμης. Εδώ δίνω διάφορα παραδείγματα:
Firesteed 2009 Oregon Pinot Noir; $12. Περιέχει μόνο 12.7% αλκοόλ, αυτό το κρασί με το ευρωπαϊκό στυλ προσφέρει τα σωστά αρώματα και τις γεύσεις της ποικιλίας, με έναν ελαφρά ξυλώδη χαρακτήρα.
Oak Knoll 2008 Willamette Valley Pinot Noir; $15. Ντελικάτο, σχεδόν αιθέριο, με αρώματα κερασιού, καραμέλας και υγρού χώματος.
Red Door Cellars 2009 Oregon Pinot Noir; $15. Ένα ευχάριστο, φρουτώδες κρασί, απαλό που οδεύει προς την ωριμότητα.
Foris 2009 Rogue Valley Pinot Noir; $17. Τα αρώματα των μούρων, των βοτάνων, της γης και του μίσχου ενώνονται σε ένα λεπτό, ισορροπημένο κρασί.
Coelho 2009 Willamette Valley Pinot Noir; $20. Οι καθαρές όξινες γεύσεις των φρούτων, του μούρου και του σμέουρου, δίνουν αυτό το ελαφρύ και προσιτό pinot. Κομψό και μοντέρνο.
Επιμέλεια Κική Παναγιώτου