Slow Food

«Είμαστε ό, τι τρώμε» είναι ένα γνωστό μότο που συναντάμε συχνά όταν θέλουμε να αφυπνίσουμε τις γαστρονομικές μας συνήθειες. «Μήπως όμως αν δεν ξέρουμε τι τρώμε, δεν ξέρουμε και ποιοι είμαστε;» Το fast food δεν είναι μόνο ανθυγιεινό, είναι ένα φαγητό χωρίς ιστορία και χωρίς γεύση. Οι πολίτες που μπορούν να ξεχωρίζουν τις γεύσεις, μπορούν να ξεχωρίζουν και τις ιδέες, τις κουλτούρες, το καλό και το κακό.

Το κίνημα “Slow food”(αργό γεύμα), έρχεται να δώσει μια απάντηση στο

“Fast food” και τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας μας, θέλοντας να επαναπροσδιορίσει τις προτιμήσεις μας στο φαγητό, αλλά και να δώσει μια διαφορετική προσέγγιση της γαστρονομίας. Το κίνημα Slow Food δημιουργήθηκε για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απολαυστική διατροφή. Γιατί δεν είναι καθόλου κακό να εκτιμά κανείς τις ηδονές του ουρανίσκου και να μην τρώει απλά για να φάει, αλλά να τρώει για να απολαύσει.

Ποντάροντας στο τέλος των αμαρτωλών και ανθυγιεινών Λουκούλλειων γευμάτων με φαγητό έως σκασμού – κατά την καθ’ όλα ελληνική έκφραση «σκάσαμε στο φαγητό»- σε συνδυασμό με τον γκουρμέ βομβαρδισμό από τα media, τις επιρροές από εκλεπτυσμένες εθνικές κουζίνες, το Slow food στοιχηματίζει στον επαναπροσδιορισμό των γευστικών απαιτήσεων προς μια ανανέωση της ελληνικής κουζίνας, που πάντοτε της άρεσε να κλείνει το μάτι προς τη Δύση και ενιότε προς την Ανατολή.

Το Slow Food είναι ένας οργανισμός που ιδρύθηκε το 1986 από τον Carlo Petrini, το 1986. Μέσα από τις δραστηριότητες του, προσπαθεί να μας κινήσει το ενδιαφέρον αναφορικά με τις τροφές που καταναλώνουμε, από πού προέρχονται, πως φτάνουν στο τραπέζι μας και πως μπορούμε να προστατεύσουμε τα παραδοσιακά, τοπικά προϊόντα. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι της οικολογίας, της γαστρονομίας και της απόλαυσης. Διαφωνεί με την τυποποίηση της γεύσης και του πολιτισμού, καθώς και την ανεξέλεγκτη εξουσία των πολυεθνικών της βιομηχανίας τροφίμων. Πρεσβεύει ότι ο καθένας έχει το θεμελιώδες δικαίωμα στην απόλαυση του καλού φαγητού και, κατά συνέπεια, την ευθύνη για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς των τοπικών προϊόντων του, την παράδοση και τον πολιτισμό που καθιστούν δυνατή αυτή την ευχαρίστηση. Σήμερα, το κίνημα του Slow Food μετράει πάνω από 100 χιλιάδες μέλη σε περισσότερες από 132 χώρες.

Στην Ελλάδα έφτασε, καθυστερημένα, το 2007. Πρωτεργάτης του Slow Food στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης από την Σαντορίνη, ένα από τα πρώτα μέλη του κινήματος στη χώρα μας, όποιος αναφέρει χαρακτηριστικά και με παράπονο: «H αλήθεια είναι ότι έπειτα από 20 χρόνια δεν υπάρχει Slow Food στην Ελλάδα»
Η έδρα του οργανισμού βρίσκεται στην Ιταλία, μια χώρα με δυνατή παρουσία στο χάρτη του καλού φαγητού, μέσω των τοπικών προϊόντων. Στην Ιταλία, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες μέλη, διοργανώνονται συνέδρια και συζητήσεις, που ως κύριο στόχο έχουν τη συντήρηση και την προώθηση τοπικών προϊόντων.

Η νέα αυτή σύλληψη της γαστρονομίας δεν είναι απλώς μία ιδέα, έχει μετατραπεί σε κοινωνικό κίνημα το οποίο συνδέεται με την παγκόσμια κατακραυγή εναντίον των κάθε είδους τυποποιήσεων που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση, προσπαθώντας να αφυπνίσει τόσο τις διατροφικές μας συνήθειες, όσο και τις συνειδήσεις μας.

Γ.Μ.