Ο αμερικανός κριτικός κρασιού Robert Parker εμφανίζεται να διακωμωδείται, σ' ένα γαλλικό κωμικό βιβλίο που σατιρίζει ανελέητα τον ίδιο και το στυλ κρασιού που υπερασπίζεται.
Στον Robert Parker: Τα Επτά Μεθυστικά Αμαρτήματα (Les sept péchés capiteux) - Υπότιτλος «L'Anti-Guide Parker - Ο γνωστός συγγραφέας κρασιού διαπράττει «επτά αμαρτήματα» ενάντια στο γαλλικό κρασί.
Το λογοπαίγνιο του τίτλου capiteux σημαίνει μεθυστικό ή τοξκό, με capitaux, που σημαίνει
θανάσιμα.
Το βιβλίο εμπαίζει γνωστούς οινοπαραγωγούς και ιδιοκτήτες που έχουν σχέση με τον
Parker: Michel Rolland και τον garagiste Jean-Luc Thunevin, τον οινοποιό Alain Raynaud και με βάση το Μπορντό τον έμπορο αμερικανικού κρασιού, Jeffrey Davies.
Στα σκίτσα ο Parker διακωμωδείται ανελέητα για την προώθηση ένός εξαιρετικά ώριμου ύφους, ενώ Davies και Rolland απεικονίζονται ως αρχι-χειριστές του συστήματος βαθμολόγησης των 100 βαθμών.
Η ιστορία αρχίζει το 2017, όταν ο 70-χρονος συνταξιούχος Parker λαμβάνει μια προσωπική πρόσκληση για να επιστρέψει στο Μπορντώ. Αλλά κατά την άφιξη, του δένουν τα μάτια και οδηγήται σε ένα υπόγειο κελάρι στο St Emilion, όπου μια ομάδα από επτά δικαστές, με πορφυρές κουκούλες, καταδικάζουν τον κριτικό με την κατηγορία ότι "έχει διαπράξει αμαρτίες κατά των κρασιών μας."
Ο κριτικός δοκιμάζει τυφλά τρία κρασιά, τα οποία ο ίδιος περιγράφει «παλιές μαρμελάδες», αλλά που για κακή του τύχη αποδεικνύονται ότι είναι τα Château Pavie 2000, Château Valandraud του 2005 και το Château Le Pin του 1995, όλα κρασιά που προασπίστηκε.
Σε άλλα κεφάλαια ο Michel Rolland παραδέχεται ότι πιθανότατα «μετουσίωσε» terroir, και λέει στον Jean-Luc Thunevin του Chateau Valandraud να κάνει εξαιρετικά χαμηλής απόδοσης κρασιά, τα οποία θα "νικήσουν τα μεγαλύτερη κρασιά σε 10 χρόνια ".
Ο Parker - ο οποίος στο βιβλίο καταλήγει να πίνει Riesling και όχι ώριμα κόκκινα κρασιά - είπε ότι αγάπησε το βιβλίο.
Είπε στο Decanter.com σε ένα email, «Μου άρεσε ... απολύτως ξεκαρδιστικό ... και το να είμαι μέλος της TOON TOWN είναι μεγάλη τιμή .... Ελπίζω να είναι μια μεγάλη επιτυχία και πρέπει να μεταφραστεί στα αγγλικά και άλλες γλώσσες .... ό, τι καλύτερο ... Bob ».
Άλλοι δεν το διασκέδασαν τόσο. Ο Davies είπε ότι ήταν «απογοητευμένος», και όχι μόνο επειδή το όνομά του ήταν με ορθογραφικά λάθη.
«Δεν είναι αστείο», είπε, «και είναι γεμάτο ανακρίβειες και λάθη."
Ο Davies είπε ότι μία από τις αναφερόμενες πηγές του βιβλίου ήταν το 'Ανατομία ενός μύθου' της Hanna Agostini του Robert Parker: ,
το οποίο γράφτηκε »από κακία και εκδίκηση. Παίρνετε πολύ το ίδιο από το κόμικ. "
Η Agostini, πρώην μεταφράστρια του Parker στη Γαλλία, πέρασε πολλά χρόνια απαασχολούμενη σε οξεία διαμάχη με τον κριτικό.
Άλλες πηγές είναι Ο Αυτοκράτορας του Κρασιού, της Elin McCoy και το Le gout et le Pouvoir του Jonathan Nossiter.
Αν και το έργο της McCoy είναι ευρύτερα θετικό, του Nossiter - ιδίως η ταινία του 2004 Mondovino - είναι μια αδυσώπητη κριτική των υποτιθέμενων στυλ Parker.
Τα υπόλοιπα θύματα του βιβλίου, αρνήθηκαν να σχολιάσουν.
σχεδιάστηκε από τον Philippe Bercovici και γράφτηκε από τον Benoist Simmat δημοσιεύθηκε από την 12bis.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου