Η Αναγέννηση της Κουμανδαρίας

του Δρ. Δημήτρη Βρόντη

Μέσα στα πλαίσια των προγραμμάτων του Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας, εκπονούμε έρευνα η οποία χρηματοδοτείται μέσα από την Δέσμη Προγραμμάτων Συλλογική Έρευνα με τίτλο /Η Αναγέννηση της Κουμανδαρίας-Ανάπτυξη ευδιάκριτης μάρκας για την δημιουργία συγκριτικού πλεονεκτήματος. /
Προκειμένης της καλύτερης δυνατής συνεργασίας με τους παραγωγούς Κουμανδαρίας διεξαγάγαμε συνεντεύξεις στα πλαίσια μιας πιο εποικοδομητικής ανταλλαγής απόψεων, που

συνιστούν ένα ερευνητικά αδιαμφισβήτητο τρόπο τεκμηριωμένης επικοινωνίας και καταγραφής αποτελεσμάτων.

Η ιδέα ξεκίνησε όταν προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε προοπτικές αξιοποίησης εργαλείων χρηματοδότησης προς όφελος των οινοπαραγωγών. Μέσα στο ιδιαίτερα έντονο διεθνές ανταγωνιστικό οινικό τοπίο, συμφωνήσαμε ότι ένα από τα αδιαμφισβήτητα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας σαν οίνο-παραγωγική χώρα είναι η Κουμανδαρία, η οποία όμως έχει χάσει σημαντικό έδαφος στην αγορά ακόμη και στη δική μας χώρα. Εκτιμούμε ότι η εγχώρια κατά κεφαλή κατανάλωση Κουμανδαρίας (περιλαμβανομένων και των περιηγητών/ τουριστών) βρίσκεται στα 150-250ml / έτος έναντι 21λτ που είναι η μέση ετήσια κατανάλωση οίνου. Σύμφωνα με τον David Higgins, Πρόεδρο του ομίλου Brown-Forman Beverages Worldwide Wine, «στην επιχείρηση οίνου, οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη να κτίσουν μάρκες». Θεωρώ λοιπών ότι αν δεν αλλάξει αυτή η αντίληψη πιθανότατα να δημιουργήσει ουσιαστικό πρόβλημα στην παγκόσμια οινική βιομηχανία.

Συζητώντας με τον συνεργάτη στο έργο Δημήτρη Παυλίδη, είχα κάνει αναφορά στην αξία που παίρνει η Κουμανδαρία με τα χρόνια και το ότι ίσως συνιστά τον οίνο με την περισσότερη σημαντικότητα στο θέμα παλαίωσης. Ανταλλάσσοντας και κάποιες απόψεις με τον Σάββα Μαλιώτη επίσης συνεργάτη στο πρόγραμμα, μου είχε κάνει αναφορά σε μια Κουμανδαρία του 1984. Έχοντας ζήσει την εμπειρία της ανακάλυψης αφυδατωμένης Κουμανδαρίας 100 χρόνων στο Αρχοντικό Παπαδοπούλου στον Κόρνο, έζησα την πραγματική απομυθοποίηση της Κουμανδαρίας και παράλληλα την αναγνώριση της αξίας ενός τόσο παλαιού κρασιού.

Η απομυθοποίηση αυτή ενδυναμώθηκε όταν επισκεπτόμενοι την ΚΕΟ, ο Ηλίας Σώζου (Εμπορικός Διευθυντής της ΚΕΟ) μας κέρασε από την «25χρονη» Κουμανδαρία, η οποία βασικά πέραν της ιδέας ότι εξ ορισμού έχει ιστορική αξία, γευστικά συνιστά ένα από τους ωραιότερους γλυκούς οίνους που έχω γευτεί ποτέ. Ένας μεστός οίνος, παχύρρευστος με έντονο άρωμα δρυ, με την αναγκαία οξύτητα παντελώς απαλλαγμένο από πτητική οξύτητα, με χρώμα βαθύ κεχριμπαρένιο και άρωμα που πραγματικά θύμιζε Βυζάντιο.

Καθίσταται λοιπών η Κουμανδαρία ως ένας μοναδικός οίνος και κατά την άποψη μου ένας από τους καλύτερους του είδους του στον κόσμο. Δυστυχώς όμως λυπούμε να παρατηρήσω ότι αυτός ο εξαιρετικός Κυπριακός οίνος βρίσκεται σήμερα στο περιθώριο. Σίγουρα τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν. Για να γίνει όμως αυτό είναι αναγκαίο να γίνει εκτεταμένη έρευνα αγοράς και να χαραχτεί μια καινούρια στρατηγική μάρκας.

Μέσα από την συγκεκριμένη έρευνα, επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι να δοθεί εμπεριστατωμένα κατεύθυνση, τόσο συνοπτικά όσο και αναλυτικά, για την σύνταξη και άμεση υλοποίηση ενός στρατηγικού σχεδιασμού σε συλλογικό επίπεδο για την προβολή και προώθηση της Κουμανδαρία και για την ανάπτυξη μιας νέας μάρκας που θα επιτρέψει την δημιουργία συγκριτικού πλεονεκτήματος και κατ’ επέκταση θα προσδώσει μια εμπορική δυναμική στο προϊόν. Η επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας αναμένεται να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα του μοναδικού αυτού - κατ' εξοχή κυπριακού οίνου - και άρα να επιτρέψει την εμπορική ανάπτυξη προς όφελος των παραγωγών και οινοποιών.
Δρ. Δημήτρης Βρόντης

Καθηγητής – Μάρκετινγκ

Κοσμήτορας Σχολής Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας