Το παράπονο ενός ταλαιπωρημένου ταξιδιώτη

Αγαπητό blog είμαι ένας από τους καθημερινούς αναγνώστες των αναρτήσεων σας και εντύπων που ειδικεύονται στο κρασί και τα αποστάγματα. Λόγω της δουλειάς μου ταξιδεύω πάρα πολύ στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα και πολύ συχνά επισκέπτομαι εστιατόρια και ταβέρνες για τις οποίες έχω διαβάσει κριτικές κατά καιρούς.
Μπορεί να μην έχω ειδικές γνώσεις αλλά έχω κάποιες προτιμήσεις, για κάποιους ιδιοτροπίες, όσον αφορά την κατανάλωση κρασιού και αποσταγμάτων. Και φυσικά δεν μιλάω για τις προτιμήσεις σε συγκεκριμένες

ετικέτες κρασιών που ούτως ή άλλως θα ήταν ουτοπία να τις αναζητώ στις περιορισμένες ή και ανύπαρκτες λίστες κρασιών στους χώρους εστίασης ανά την Ελλάδα.
Το μοναδικό στάνταρ το οποίο δεν διαπραγματεύομαι είναι η επιθυμία μου να απολαύσω κάποιο εμφιαλωμένο προϊόν.
Εδώ είναι που χάνεται η μπάλα...
Όπως κάθε χωριό έχει εκκλησία και γήπεδο ποδοσφαίρου, έτσι και κάθε ταβέρνα έχει το δικό της τσίπουρο και ενίοτε και το δικό της κρασί. Οι περισσότερες ψαροταβέρνες εκτός απ’ αυτά διαθέτουν και δικό τους ψαροντουφεκά –με ετοιμότητα λοκατζή- που τους προμηθεύει πάντα φρέσκα ψάρια. «Ζωντανά είναι τα φέρανε τα ξημερώματα» είναι η γνωστή ατάκα. Βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν εξετάζουμε ότι αν τα έφερε ψαροντουφεκάς που τα κτύπησε βράδυ τότε αυτό έγινε παρανόμως, αλλά ποιος ασχολείται μ΄ αυτά. Τουλάχιστον εδώ δεν τίθεται θέμα υγείας όπως συμβαίνει με τα τσίπουρα.
Σε γνωστή ψαροταβέρνα της Σιθωνίας στην Χαλκιδική, είδα το «δικό μας τσίπουρο που είναι φοβερό» να το αδειάζουν από νταμιτζάνες σε μεγάλες πλαστικές λεκάνες και από εκεί να γεμίζονται οι καράφες που πηγαίνανε στους ευτυχισμένους καταναλωτές που θα πίνανε αυτό το καταπληκτικό απόσταγμα!
Σε άλλη ψαροταβέρνα –της Σιθωνίας και πάλι- ο πελάτης παρήγγειλε τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο , φυσικά δεν υπήρχε εμφιαλωμένο, το οποίο φυλάσσονταν σε μπουκαλάκι ούζου αναδύοντας έντονη την μυρωδιά του γλυκάνισου.
Σε άλλο εστιατόριο, της Θεσσαλίας αυτή την φορά, άκουγα τον ιδιοκτήτη να εξηγεί σε πελάτες που ζητούσανε απεγνωσμένα εμφιαλωμένο τσίπουρο, ότι «τα εμφιαλωμένα δεν είναι καλά γιατί τα βάζουν χημικά, ενώ αυτά που βράζουν στα χωριά γίνονται με παραδοσιακό τρόπο και είναι τα καλύτερα»
Καταστρατηγώντας την έννοια του παραδοσιακού, επιδίδονται σε προσπάθειες παραπλάνησης ανυποψίαστων καταναλωτών αγνοώντας ανακοινώσεις του Γενικού Χημείου του κράτους περί επικινδυνότητας στο χύμα τσίπουρο στο οποίο δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής.
Δεν είναι λίγες οι φορές όπου έχουν επιβεβαιωθεί σημαντικοί αριθμοί παραβάσεων που αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκινογόνων στοιχείων στο αγαπημένο ελληνικό ποτό.
Και για να είμαι ειλικρινής δεν απαξιώνω συλλήβδην τις προσπάθειες πολλών ιδιωτών που παράγουν τσίπουρο για δική τους κατανάλωση και μερικά μάλιστα εξαιρετικά, αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε σε μια χώρα κατ’ εξοχήν τουριστική, όπως είναι τους καλοκαιρινούς μήνες η χώρα μας, να έχεις την επιλογή να καταναλώσεις έστω και μια ετικέτα εμφιαλωμένου προϊόντος.
Θεωρώ αδιανόητη και πέραν κάθε λογικής την εμμονή πολλών εστιατόρων εν ονόματι του παραδοσιακού, να διαθέτουν αποκλειστικά και μόνο χύμα προϊόντα στα καταστήματα τους, επιδιδόμενοι σε άθλια προπαγάνδα κατά των εμφιαλωμένων.
Ελπίζω να μην έγινα κουραστικός και να μην θεωρηθώ ιδιότροπος από κάποιους που θα επιχειρήσουν να διαστρεβλώσουν τα λεγόμενα μου, αλλά να γίνει επιτέλους κάποια προσπάθεια ώστε να μπορούμε με ασφάλεια να απολαμβάνουμε το δημοφιλές ελληνικό ποτό.