Mark Squires: Η Ελλάδα στα πρόθυρα του καλοκαιριού

Αυτό το τεύχος περιέχει μια σειρά από νέες κυκλοφορίες, συμπεριλαμβανομένων πολλών κρασιών του 2010 και του 2011 που μόλις κυκλοφόρησαν. 

Πάνω από τις μισές σημειώσεις από τις δοκιμές είναι λευκά, ροζέ ή επιδόρπια κρασιά. Τα κρασιά που ωρίμασαν σε μη δρύινα βαρέλια ή


τα ελαφρώς δρύινα λευκά (πράγμα που ισχύει για όλα σχεδόν τα κρασιά του 2011 εδώ) είναι ιδιαίτερα δελεαστικά για το ζεστό καιρό. Τα  περισσότερα θα πρέπει να καταναλωθούν πολύ αυτό το καλοκαίρι.

Είναι σίγουρα λογικό, λόγω του ελληνικού κλίματος και της έμφασης στα θαλασσινά, που οι Έλληνες προσφέρουν πολλά καλά κρασιά σε αυτό το στυλ. Είτε πρόκειται για το Ασύρτικο, το Μοσχοφίλερο, τη Ρομπόλα, τα διεθνή σταφύλια όπως το Sauvignon Blanc, ή τα συχνά υπέροχα μείγματα, είναι μια πολύ ωραία κατηγορία για την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένων ακόμη και εκείνων που έχουν κάποια δρύινη γεύση). Εάν πολλά από αυτά σας φαίνονται ακριβά (π.χ., το Ατλαντίς από το Κτήμα  Αργυρού, το Αθήρι – Ασύρτικο του Σιγάλα, και το Μοσχοφίλερο του Σκούρα), ακόμη και τα πιο γνωστά (όπως το Θαλασσίτης του Γαία ή το Σαντορίνη του Σιγάλα) είναι σε λογικές τιμές λαμβάνοντας υπόψη την ποιότητα τους . 

Εκτός από τα Ασύρτικα, υπάρχει μια σειρά από άλλα διακριτικά και σε καλές τιμές όπως το Θέμα του  Παυλίδη ή το Καλλιστώ του Μερκούρη, ή το πολύ διαφορετικό Σιδερίτης του  Παρπαρούση ή ακόμα και ένα καλό ροζέ όπως το Ροζέ του Κυρ-Γιάννη «Ακακίες».

Η ποιότητα συνήθως αποδεικνύεται από αυτό που μου είπε κάποτε ένας βρετανός εισαγωγέας. 

Ανεξάρτητα από το γόητρο τους, περνούν εύκολα τη δοκιμασία της οξύτητας. Όταν δοκιμάζεις κάποιο, πάντα ζητάς κι άλλο. Πρόκειται για κρασιά που θα πρέπει να κριθούν στο δικό τους πλαίσιο - μερικά μπορούν να είναι αρκετά σοβαρά (όπως τα περισσότερα Ασύρτικα που συχνά επωφελούνται από ένα ή δύο χρόνια στο κελάρι), κάποια πιο εφήμερα και απλώς «καλοκαιρινά», αλλά που ως ομάδα είναι γοητευτικά και εκπληρώνουν τους στόχους τους εξαιρετικά καλά. 

Μιλώντας για το Ασύρτικο, θα  πρέπει να γίνει μια αναφορά στην τελευταία σοδειά της Σαντορίνης. Ως περιοχή προέλευσης για το Ασύρτικο, με τα κορυφαία κρασιά να προέρχονται από γενικά εκπληκτικά παλιά αμπέλια, η Σαντορίνη φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Αυτή τη στιγμή, όμως, είναι ακόμα υποτιμημένη, τα κορυφαία κρασιά της δεν έχουν κερδίσει ακόμη το σεβασμό που τους αξίζει πραγματικά. Ένα πρόβλημα είναι αναμφίβολα η έλλειψη της απαιτούμενης ποσότητας για να διεισδύσουν πραγματικά στην αγορά. Η Σαντορίνη είναι μικρή, με λίγους παραγωγούς και ακόμη λιγότερους που έχουν αποκτήσει φήμη στις ακτές μας.

Παρά το γεγονός ότι η Σαντορίνη είναι δεν είναι το μόνο καλό Ασύρτικο, με ωραία παραδείγματα που παράγονται αλλού, όπως το Βιβλία Χώρα (δοκιμάστηκε για αυτό το τεύχος) και το Παυλίδης (βλ. τεύχος 199), για να αναφέρουμε δύο, παραμένει η πιο διάσημη περιοχή παραγωγής για αυτή την ποικιλία. Έτσι, αν δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμη, η σοδειά του 2011 είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να το κάνετε.

Τα κρασιά του 2011 φαίνεται να είναι πρώτης τάξεως, συμπυκνωμένα, με εξαιρετική φρουτώδη γεύση και περισσότερη προσωπικότητα από αυτά του 2010. Θα εξαντληθούν γρήγορα, κατά την άποψή μου. Είναι πολύ εκλεκτής ποιότητας, ανταγωνιστικά με τις ανώτερες κατηγορίες. 

Και τα οινοποιεία έχουν μιλήσει για αυτό το θέμα. Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, ο ιδιοκτήτης του Γαία, με τον Θαλασσίτη το πιο γνωστό εμπορικό σήμα τους που είναι ένα από τα αστέρια αυτού του άρθρου, περιγράφει με αυτόν τον τρόπο τη σοδειά του 2011: «Το κύριο χαρακτηριστικό της σοδειάς ήταν ότι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ο καιρός ήταν μάλλον δροσερός ​​σε σύγκριση με άλλα χρόνια.

Πιθανώς το δεύτερο πιο κρύο καλοκαίρι της δεκαετίας στο νησί, μετά από αυτό του 2009. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αργή ωρίμανση, γεγονός που είχε άμεσο αντίκτυπο στα χαρακτηριστικά του Ασύρτικου. Το θετικό που προήλθε από αυτό το δροσερό καλοκαίρι ήταν η αύξηση της έντασης των αρωμάτων. Τα κρασιά έχουν μια πιο διακριτή φρουτώδη γεύση από ό,τι είχαν σε μια «κανονική» συγκομιδή, όπως το 2010.» Εν τω μεταξύ, ένας εκπρόσωπος από το Κτήμα Αργυρού αναφέρει ως τις τρείς καλύτερες πρόσφατες χρονιές το '06, το '09 και το '11, όχι κατ 'ανάγκη με αυτή τη σειρά, βάζοντας το 2011 μπροστά από το 2009.

Μια σημείωση σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της έκθεσης αυτής, και τι είναι πιθανό να ακολουθήσει: Θα ήθελα να τονίσω την επικαιρότητα του άρθρου, αλλά κυρίως ότι έχει νόημα τώρα δεδομένου ότι υπάρχουν τόσα πολλά κρασιά εδώ που είναι για ζεστό καιρό και το καλοκαίρι έχει ήδη αρχίσει σε πολλά μέρη. (Έχω δημοσιεύσει επίσης κάποιες σημειώσεις στο τεύχος 199) 

Αν και θα κυκλοφορήσουν ακόμα περισσότερα και θα μπορούσα να γράψω για όλα σε ένα μεγαλύτερο άρθρο, σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να δείτε αυτά αμέσως. Ας ελπίσουμε ότι, τα κρασιά θα βγουν στην αγορά γρήγορα. 

Οι  λάτρεις του κόκκινου δεν χρειάζεται να απελπίζεστε, υπάρχουν μερικές ωραίες επιλογές και για τα κόκκινα. Εν ολίγοις, βρείτε την καρέκλα σας. Βρείτε το μέρος σας. Πάρτε ένα ανοιχτήρι. Πιείτε το καλοκαιρινό βράδυ γουλιά γουλιά. Αν κάθε φορά που απολαμβάνεται ένα από αυτά τα τραγανά, διαφανή λευκά αρχίσετε να βλέπετε καταγάλανες θάλασσες, δεν είστε οι μόνοι.
(Μετάφραση Κική Παναγιώτου)

—Mark Squires