ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣYΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ OINOS

Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, ο άνθρωπος με το «άγγιγμα του Μίδα» ‘εχει συνδέσει τ ‘ονομά του με δύο από τα δυνατότερα brand της Ελληνικής αγοράς οίνου, το Κτήμα Γεροβασιλείου και το Κτήμα Βιβλια Χώρα, αλλά και με το Κτήμα του Πόρτο Καρράς που είναι από τις σημαντικότερες ιστορίες στης Ελληνικής οινοποιοίας.
Επίσης στις επαγγελματικές του δραστηριότητες ανήκει και ένα κτήμα στη Νότιο Αφρική (Escapades)
Στο πανεπιστήμιο του Μπορντό σπούδασε υπό

την επίβλεψη του πατέρα της σύγχρονης οινολογίας, του Καθηγητή Εμίλ Πενό, γνωρίζοντας παράλληλα και πολλές άλλες προσωπικότητες του χώρου, όπως ο Μισέλ Ρολάν, με τους οποίους δούλεψε μαζί σε ένα ένα από τα πέντε Premier cru του Μπορντό και από τα μεγαλύτερα chateau του κόσμου , το Château Margaux.
Από το 1977 έως τον Ιανουάριο 1999 εργάστηκε στο Πόρτο Καρράς φτιάχνοντας μερικά από τα συγκλονιστικότερα κρασιά της σύγχρονης Ελληνικής οινοποιείας όπως το περίφημο «Πορφυρογέννητος» και Chateau Porto Carras που αφήσαν εποχή.
Παράλληλα δημιούργησε το δικό του κτήμα στην Επανωμή όπου αφιερώθηκε ολοκληρωτικά μετά το 1997.
Τον Βαγγέλη τελευταία τον είχα συναντήσει το Νοέμβριο στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια της έκθεσης Decanter fine wine encounter όπου συμμετέχουν τα μεγαλύτερα κτήματα του κόσμου και δώσαμε το ραντεβού μας αρχές Μαρτίου στο κτήμα του στην Επανωμή, όπου βρισκόμαστε κάθε χρόνο για να δοκιμάσουμε την καινούρια σοδειά.
Πως αποφάσισες ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό που κάνεις σήμερα;

Η σχέση μου με το κρασί ξεκίνησε εντελώς τυχαία στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, ήμουν ακόμα φοιτητής γεωπονίας όταν πήγα κάποια δείγματα κρασιού του πατέρα μου σ΄ένα χημικό στη Χαλκέων για να τα αναλύσει και να μου πεί για πιο λόγο ξυνίζαν τα κρασιά. Ο χημικός δεν έδωσε επαρκείς απαντήσεις σ’ αυτό που αναζητούσα, επικαλούμενος «μυστικά» του επαγγέλματος και αυτό με πείσμωσε τόσο που αποφάσισα να πάω στο Bordeaux της Γαλλίας και να σπουδάσω οινολόγος για να βρίσκω μόνος μου τις απαντήσεις.

Σε ‘όλα αυτά τα χρόνια πιά ήταν η καλύτερη επαγγελματική σου στιγμή;Θα σου πώ δύο. Η πρώτη ήταν η πρόταση του καθηγητή μου Εμίλ Πενώ να εργαστώ σαν οινολόγος στο Πόρτο Καρράς όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω 23 τρύγους εφαρμόζοντας πρωτοποριακές, για την εποχή, μεθόδους οινοποίησης όπου κάθε τρύγος ήταν και ένα βήμα μπροστά για το Ελληνικό κρασί. Η δεύτερη ήταν το 2007 όταν ψηφίστηκα από το Γερμανικό Wein Gourmet, ανάμεσα στους 6 καλύτερους οινοπαραγωγούς του κόσμου.

Και η χειρότερη;
Όταν το Νοέμβριο του 2001 κυκλοφόρησαν στην αγορά, μαιμού κρασιά με την δικιά μου ετικέτα που εμφιαλωνόταν, όπως αποδείχθηκε, στη Βουλγαρία.

Ποιες ήταν οι σημαντικότερες προσωπικές σου στιγμές;
Ήταν η γέννηση του γιού μου Αργύρη. –Ο Βαγγέλης είναι παντρεμένος με τη Σόνια και έχει τρία παιδιά: Ο Αργύρης είναι 22 ετών φοιτητής γεωπονίας στο τέταρτο έτος, η Μαριάνθη 16 ετών θέλει να σπουδάσει ιστορία τέχνης και να ασχοληθεί με το μουσείο οίνου που υπάρχει στο κτήμα και η Βασιλική που είναι 15 ετών-. Μία ακόμα είναι η γνωριμία μου με τον Βασίλη Τσακτσαρλή και η μετέπειτα συνεργασία μας στο Κτήμα Βιβλια Χώρα.

Υπάρχει κάτι που σ΄έχει πειράξει πολύ;
Για μένα ένα μεγάλο συναισθηματικό πλήγμα ήταν η αναγκαστική παραχώρηση του Πόρτο Καρράς όπου πέρασα – και αφιέρωσα- ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.

Αν γυρίζαμε το χρόνο πίσω τι θα άλλαζες στη ζωή σου;
(Γέλιο) Θα ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής ή πολιτικός μηχανικός . Το ποδόσφαιρο είναι η δεύτερη μεγάλη αγάπη μου –Ο Βαγγέλης υπήρξε ποδοσφαιριστής στην ομάδα της Επανωμής στη Β Εθνική –

Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο σου προσόν;
Κοιτάζω πάντοτε το αποτέλεσμα να είναι σωστό χωρίς να μ’ ενδιαφέρει ο κόπος και τα χρήματα που θα ξοδευτούν. Μόνο η ποιότητα μπορεί να σε καταξιώσει. Αυτό το έμαθα από τα πρώτα μου βήματα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κρασί και ποιο το καλύτερο που έχεις πιεί ποτέ;
Αγαπημένο μου κρασί είναι το λευκό Κτήμα Γεροβασιλείου, η Μαλαγουζιά, ο Πορφυρογέννητος και ο Οβηλος λευκός. Το καλύτερο πιστεύω ότι ήταν το Le Pin 2004 το οποίο δοκίμασα από τα βαρέλια. ( Το Le Pin είναι ένα μικροοινοποιείο στο Pomerol της Γαλλίας που η ετήσια παραγωγή του κυμαίνεται από 4.000-6.000 φιάλες το χρόνο και είναι από τα ακριβότερα κρασιά στον κόσμο)

Πως πιστεύεις ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα τα επόμενα χρόνια στην ελληνική οινοποιοία;
Βλέπω δυστυχώς μεγάλη προχειρότητα στις επιλογές. Διαλέγονται αμπελοτόπια χωρίς τις απαραίτητες μελέτες εδάφους, κλίματος, ποικιλιών.
Το μέλλον του κρασιού στην Ελλάδα είναι οι Ελληνικές ποικιλίες. Να πιστέψουμε στις Ελληνικές ποικιλίες. Είναι μονόδρομος. Επίσης χρειάζεται δουλειά για την προώθηση στο εξωτερικό.

Δεν πιστεύεις ότι τα Ελληνικά κρασιά είναι κάπως ακριβά;Η χώρα μας έχει ακριβό κόστος παραγωγής. Μικροί κλήροι άρα ψηλή τιμή γης. Ψηλά εργατικά και μεγάλες επενδύσεις ανεβάζουν το κόστος του κρασιού. Πιστεύω ότι σε σχέση ποιότητας τιμής , υστερούμε στα φθηνά κρασιά ενώ υπερέχουμε στα ψηλής ποιότητας.

Το μεγαλύτερο σου επίτευγμα;Η επαναφύτευση και ανάδειξη της Μαλαγουζιάς στα κτήματα του Πόρτο Καρράς ανάμεσα σε 27 ξεχασμένες Ελληνικές ποικιλίες που είχαν προταθεί από τον καθηγητή Λογοθέτη.

Το χόμπι σου;
Θα ήθελα να μπορούσα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο, αλλά αρκούμαι στο να απολαμβάνω τις κόρες μου να παίζουν βόλλευ.

Αγαπημένος προορισμός;
Κάνω πάρα πολλά ταξίδια λόγω δουλειάς, αγαπημένος μου προορισμός όμως είναι η Νέα Ζηλανδία που είναι ένας πολύ ενδιαφέρον οινικός προορισμός.

Αγαπημένο βιβλιο
Μικρή Πριγκιπισσα (Μπαρνετ-Χοντγκσον Φράνσις)

Πως βλέπεις την Θεσσαλονίκη του σήμερα;Να μη ξεχνάμε ότι έζησα πέντε ολόκληρα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρώ σπίτι στο Λευκό Πύργο. Ομορφη πόλη αλλά δυστυχώς δε μπόρεσε να ξεφύγει από μία συντηριτικότητα. Βρίσκουμε εύκολη δικαιολογία ότι φταίει η Αθήνα, αλλά στην πραγματικότητα οι άνθρωποι που είχαν την τύχη αυτής της πόλης στα χέρια τους ήταν κοντόφθαλμοι. Βλέπω ότι δεν υπάρχουν νέες ιδέες.

Τι είναι αυτό που λείπει από την πόλη;
Λείπει το πράσινο, τα πάρκινγκ και οι άνετοι δρόμοι, λείπει η φυσιογνωμία της ,δε ξέρω εσύ αν το αισθάνεσαι . Το καπάνι χάθηκε, χάθηκαν οι γειτονιές, γίναν εμπορικά κέντρα, δε ξέρω πως. αλλά τα μεγάλα εμπορικά κέντρα έχουν πάρει το σφυγμό της πόλης


Η επίσκεψη μας το ανοιξιάτικο αυτό απόγευμα στο Κτήμα Γεροβασιλείου τελείωσε, με τον Βαγγέλη να μου διαβάζει φανερά συγκινημένος την αφιέρωση του εκλιπόντος δασκάλου του Εμίλ Πενό στο εξώφυλο του τελευταίου του βιβλίου:
«Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου υπήρξε μαθητής μου, συνεργάτης μου, αλλά προπάντων ένας πολύ καλός οινολόγος και ένας πολύ καλός φίλος»

ΥΓ. Γευσιγνωστικές σημειώσεις από τα κρασιά του κτήματος θα διαβάσετε στις επόμενες δημοσιεύσεις.