Τελικά η συνταγή είναι απλή! Επιλεγμένα, αγνά, παραδοσιακά, ελληνικά προϊόντα και άνθρωποι με μεράκι που να αγαπούν αυτό που κάνουν! Είχα ακούσει για την περιβόητη «Μαριγούλα», αλλά ποτέ δεν με έφερε ο δρόμος...Δυσυχώς. Λίγα χιλιόμετρα μόνο, μακριά από τη Θεσσαλονίκη, στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής, δεν χρειάστηκε να ψάξουμε και πολύ για να τη βρούμε, μια ερώτηση… και φτάσαμε! Άλλωστε όλοι
γνωρίζουν τη «Μαριγούλα».
Πράγματι, απ’ έξω μπορεί να μην σου «γεμίζει» το μάτι, αλλά μέσα σε κερδίζει ο μικρός ζεστός χώρος, διακοσμημένος με αναπαλαιωμένα έπιπλα και ασπρόμαυρες φωτογραφίες που διηγούνται την 40χρονη και πλέον ιστορία του δημοφιλούς καφεοινοπωλείου.
Μόλις μπεις μια δυνατή φωνή, γεμάτη θετική ενέργεια, σε καλωσορίζει, ο Σοφοκλής. Εξαιρετική φυσιογνωμία. Γιός της κας Μαριγούλας - χωρίς εισαγωγικά- αλλά «πατέρας» της «Μαριγούλας» -με εισαγωγικά-, αφού η ταβέρνα με τη σημερινή της μορφή έχει δημιουργηθεί κυρίως από το μεράκι του και την αγάπη του για τη δουλειά του.
Ο Σοφοκλής Γιαγτζόγλου είναι τρίτη γενιά. Η ιστορία της «Μαριγούλας» ξεκινάει από το ’69, όπου η «Μαριγούλα» ήταν ένα καφέ - ζαχαροπλαστείο, λίγο διαφορετικό από τα άλλα, αφού έκανε ενίοτε και διάφορα άλλα καλούδια για τους συγχωριανούς του. Το ’91 το αναλαμβάνει ο Σοφοκλής και όπως λέει: « Ο χρόνος έφερε τον έρωτα, ο έρωτας τη καρέκλα, η καρέκλα το φούρνο και να ‘ μαι.» Και κάπως έτσι άρχισαν όλα. «Η πρώτη μέρα έφερε το πρώτο βράδυ, ο πρώτος μήνας έφερε τον μάγειρα και το πρώτο 6μηνο έφερε τη σχάρα». Όση ώρα μου μιλάει παρατηρώ τα μάτια του, το πρόσωπό του.
Είναι τόσο εκφραστικός που δείχνει την αγάπη του γι’ αυτό το μαγαζί, για τις δημιουργίες του.
Ένα μαγαζί που δεν μπορείς να ορίσεις «σπεσιαλιτέ», γιατί όλα τα πιάτα είναι ιδιαίτερα. «Μαγειρεύουμε σύμφωνα με τα υλικά που έχουμε κάθε φορά» μου λέει, ο κατάλογος είναι εφεδρικός, αφού κάθε φορά μπορεί να υπάρχουν πιάτα και εκτός καταλόγου, όταν τα υλικά εμπνέουν τους μάγειρες και μου τονίζει : «Ο πελάτης κάθε φορά που έρχεται, μπερδεύεται.» Ο Σοφοκλής μας έκανε εντύπωση γιατί κάνει πολύ πετυχημένα κάτι το οποίο είναι ταυτόχρονα νέο αλλά και παλιό. Ψάχνει συνέχεια και φέρνει νέα υλικά, λατρεύει τα τοπικά προϊόντα και αναζητάει με φανατισμό γνήσιες γεύσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, δημιουργώντας με φαντασία μοναδικές λιχουδιές.
Από μια αρκετά καλή λίστα κρασιού με κυρίως ελληνικές ετικέτες( γύρω στις 50, διαλέξαμε ένα Rose de Xinomavro 2010 Thymiopoulos Vineyards, υποστηρίζοντας πως λόγω της ιδιαιτερότητάς τους τα ροζέ κρασιά είναι άριστοι διεκπαιρεωτές με μια μεγάλη γκάμα εδεσμάτων που συχνά βρίσκουμε σε ένα ελληνικό τραπέζι. Δεν μας διέψευσε.
Κάποια από τα πιάτα που δοκιμάσαμε:
Τηγανιτή Ελιά *****
Φέτα Φακελωμένη (Φέτα, Φύλλο Κρούστας, μέλι, λευκό κρασί)*****
Σογάνι (Μοσχαρίσιος κιμάς, τραχανάς, μιζύθρα.)****
Σαλάτα ρόκα, καπαρόφυλλα, λιαστή ντομάτα, κουκουνάρι, κόκκινο πιπέρι, ρόδι, κράνα, βαλσάμικο ****1/2
Κοτόπουλο με γλυκόξινη ****
Μπριζολάκια με καραμελωμένο κρεμμύδι ****1/2
Περισσότερα για το μενού και διάφορες συνταγές μπορείτε να δείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου