Η σταφίδα βάζει εμπόδια στο δρόμο του κρασιού

Σε διαφορετικό μήκος κινούνται τον τελευταίο καιρό οι εμπλεκόμενοι στον τομέα του κρασιού, παρά τα θετικά σημάδια που φαίνεται να εκπέμπει η αγορά του προϊόντος και τις προοπτικές διείσδυσης του καλού ελληνικού κρασιού στις ξένες αγορές. Οι δύσκολες συνθήκες αγοράς και η χαμηλή ποιότητα της παραγωγής τον περασμένο χρόνο, υποχρέωσαν τις συνεταιριστικές οργανώσεις που λειτουργούν στις αντίστοιχες ζώνες του κρασιού να

απορροφήσουν μεγάλες ποσότητες σταφυλιών, έναντι της «επιλεκτικής» στάσης που κράτησαν οι περισσότεροι ιδιώτες οινοποιοί....
Έτσι σήμερα, αρκετές Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών εμφανίζονται με μεγάλα αποθέματα (το σύνολο των εγχώριων αποθεμάτων κρασιού ανέρχεται στους 250.000 τόνους), ενώ αντίθετα οι ιδιώτες οινοποιοί δείχνουν πιο ευέλικτοι στη διαχείριση της κατάστασης. Αποτέλεσμα, οι μεν συνεταιριστές να ενδιαφέρονται σφόδρα για τη λήψη μέτρων που θα μετριάσει τα αποθέματα εν όψει του νέου τρύγου, οι δε ιδιώτες οινοποιοί να αγωνιούν για την πολιτική τιμών και την επικοινωνία του ελληνικού καλού κρασιού στις ξένες αγορές, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο η καινούργια χρονιά.

Το πρόβλημα ωστόσο είναι πιο βαθύ και ξεκινάει από την έλλειψη στοιχειώδους στρατηγικής στον τομέα του κρασιού, αφού το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων προέρχεται από οινοποίηση στην οποία κατέληξαν μη οινοποιήσιμες ποικιλίες όπως είναι η σουλτανίνα και η κορινθιακή, οι οποίες καλλιεργούνται πρωτίστως για την παραγωγή σταφίδας. Οι ποσότητες κρασιού μ’ αυτή την προέλευση δεν είναι ευκαταφρόνητες αν ληφθεί υπόψη ότι αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% της ετήσιας παραγωγής (300.000 τόνοι κρασιού) και τον κύριο όγκο χαμηλής ποιότητας κρασιών που αλλοιώνουν την εικόνα των εγχώριων κρασιών.

Όμως η μικροπολιτική των τελευταίων δεκαετιών και οι παρεμβάσεις παραγόντων από αμπελουργικές ζώνες που δεν ανήκουν στη ζώνη του κρασιού, οδήγησαν στην καταστρατήγηση του κοινοτικού κανονισμού, γεγονός το οποίο επιφέρει κάθε χρόνο και μεγάλα κοινοτικά πρόστιμα.