Η κατανάλωση αρκετών φλιτζανιών τσαγιού ή καφέ καθημερινά φαίνεται ότι αποτελεί «ασπίδα» από τις καρδιοπάθειες. Αυτό υποστηρίζει μια ολλανδική επιστημονική έρευνα, που διήρκεσε 13 χρόνια και μελέτησε 40.000 άτομα.
Η έρευνα έγινε υπό την καθηγήτρια Υβόν βαν ντερ Σάου. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του αμερικανικού Καρδιολογικού Συλλόγου.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι
όσοι πίνουν πάνω από έξι φλιτζάνια τσαγιού τη μέρα, μειώνουν κατά το ένα τρίτο τον κίνδυνο πάθησης της καρδιάς τους.
Επίσης, όσοι πίνουν δύο έως τέσσερα φλιτζάνια καφέ, έχουν επίσης μειωμένο κίνδυνο κατά 20%.
Αν και η ωφέλεια σταματά όταν η κατανάλωση ξεπεράσει τα τέσσερα φλιτζάνια καφέ τη μέρα, παρόλα αυτά ακόμα κι αυτοί που πίνουν περισσότερο, δεν είναι πιθανότερο να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία, π.χ. από καρκίνο ή εγκεφαλικό, σε σχέση με όσους δεν πίνουν καθόλου καφέ.
Ο καφές, σύμφωνα με τους επιστήμονες, περιέχει ουσίες που θεωρητικά τόσο αυξάνουν όσο και μειώνουν τον κίνδυνο για την καρδιά, καθώς από τη μια μπορεί να αυξήσει το επίπεδο χοληστερίνης και, από την άλλη, να καταπολεμήσει τη φλεγμονή που σχετίζεται με τη βλάβη της καρδιάς.
Όμως, όπως επεσήμαναν, για την προστασία της καρδιάς παίζουν ρόλο πολλοί ακόμα παράγοντες.
Σύμφωνα με άλλη μεγάλη Αυστραλιανή έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο της περασμένης χρονιάς, αποδεικνύεται ότι το τσάι και ο καφές μειώνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ. Η δημοσίευση της συγκεκριμένης έρευνας έγινε στο επιστημονικό έντυπο Archives of Internal Medicine. Η προστασία ίσως να μην οφείλεται στην καφεΐνη καθώς και ο καφές χωρίς καφεΐνη έχει την ισχυρότερη επίδραση, εξηγούν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Sydney.
Η Dr. Rachel Haxley μελέτησε 18 διαφορετικές έρευνες στις οποίες είχαν λάβει μέρος συνολικά σχεδόν 500.000 άτομα. Η ανάλυση αυτή αποκάλυψε ότι τα άτομα που πίνουν δύο ή τρία φλιτζάνια καφέ ή τσάι την ημέρα μειώνουν τον κίνδυνο κατά το ένα πέμπτο ή και περισσότερο. Η ίδια ποσότητα καφέ χωρίς καφεΐνη είχε ακόμη ισχυρότερη επίδραση, μειώνοντας τον κίνδυνο κατά το ένα τρίτο.
Ο διαβήτης τύπου ΙΙ συνήθως εκδηλώνεται μετά τα 40 και αποδίδεται στην αδυναμία του οργανισμού να παράγει επαρκή ποσότητα ινσουλίνης, ή όταν αυτή δεν λειτουργεί σωστά. Με υγιεινή διατροφή και αυξημένη σωματική δραστηριότητα, η πάθηση μπορεί να αντιμετωπιστεί, αν και στο τέλος όλοι οι πάσχοντες καταλήγουν να λαμβάνουν είτε χάπι, είτε ινσουλίνη για την σωστή ρύθμιση του σακχάρου του αίματος. Πάντως αν τα ευρήματα της αυστραλιανής μελέτης διαπιστωθεί ότι ισχύουν, τότε σίγουρα όλοι θα πρέπει αυξήσουν την κατανάλωση των παραπάνω ροφημάτων συνδυαστικά με περισσότερη σωματική άσκηση και καλύτερη διατροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου