Τουρισμός και επώνυμο ελληνικό κρασί

Συζήτηση με θέμα «Τουρισμός και επώνυμο ελληνικό κρασί: μία σχέση αμοιβαίου οφέλους» πραγματοποιήθηκε χθες Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου στις 15:30 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια πρωτοβουλία της βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και Δημοσιογράφου Μάγιας Τσόκλη.

Η συζήτηση αυτή εντάσσεται στο πρόγραμμα του συνεδρίου IMIC 2011 (International Meetings & Incentives Conference) που φέτος έχει θέμα

«Δίνοντας αξία στην εμπειρία του φαγητού».

Σκοπός του Στρογγυλού Τραπεζιού που συντόνισε η κ. Τσόκλη και στο οποίο έλαβαν μέρος σημαντικοί εκπρόσωποι του τουριστικού και του αμπελοοινικού τομέα, ήταν να έρθουν σε επαφή οι δύο αυτοί «κόσμοι», να εντοπιστούν οι δυνατότητες συνεργιών για το κοινό τους όφελος και να τεθούν οι βασικές αρχές ενός μνημονίου συνεργασίας.

Σύμφωνα με την κ. Τσόκλη «σε μία περίοδο όπου η χώρα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη από κινητοποίηση όλων των υγιών της δυνάμεων, οι συνέργειες μεταξύ δυναμικών τομέων της οικονομίας όπως είναι ο τουριστικός και ο αμπελοοινικός μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για ουσιαστική ανάπτυξη. Είμαι πεπεισμένη ότι και το Επώνυμο Ελληνικό Κρασί αποτελεί προστιθέμενη αξία για τον τουρισμό μας και ότι ο τουρισμός μπορεί να βοηθήσει το Επώνυμο Ελληνικό Κρασί να αποκτήσει σταθερά κανάλια διανομής και διεθνή φήμη. Ελπίζω μέσα από την συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί να τεθούν οι βάσεις για μία επιτυχημένη συνεργασία».

Ομιλία Μάγιας Τσόκλη
Ανάδειξη της σε Πρέσβειρα του Επώνυμου Ελληνικού κρασιού
ΕΔΟΑΟ, Metropolitan Expo, 28.11.2010

Να ξεκινήσω, συγχαίροντας τους διοργανωτές της έκθεσης Ξενία για την
πρωτοβουλία να φιλοξενήσουν το επώνυμο ελληνικό κρασί στις φετινές τους
εκδηλώσεις. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή δεν είναι παρά η πρώτη χρονιά μιας μακράς
συνεργασίας.

Κυρίες και κύριοι της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου, θα
ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή που μου κάνετε.

Πρέπει να σας πω ότι μου έκανε εντύπωση η πρότασή σας, κύριε Ρούβαλη, γιατί,
οφείλω να ομολογήσω ενώπιον όλων, πως ειδική στο κρασί, δεν είμαι. Όμως είμαι
ένας άνθρωπος που το κρασί συγκινεί. Κι αυτό, γιατί, όπως και η Τέχνη θα έλεγα, το
κρασί καταφέρνει να διηγηθεί τοπικές ιστορίες, μιλώντας μια διεθνή γλώσσα.

Πριν από λίγα χρόνια, είχα τη χαρά να βρεθώ στη Κρήτη σε ένα διεθνές συνέδριο
sommeliers. Είδα λοιπόν ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, Ασιάτες,
Ευρωπαίους, Αμερικάνους, Νοτιοαφρικανούς και Αυστραλούς, να γεύονται κρασιά
δικά μας, και να τα περιγράφουν, ο καθένας στη γλώσσα του. Έτσι, έγινα μάρτυρας
μιας ποιητικής γλωσσικής Βαβέλ, και άκουσα για μικροκλίματα, για ηφαιστειακά
χώματα, για μεσογειακούς ανέμους, πρωινές πάχνες, για ελληνικούς ουρανούς και
ήλιους.

Η εμπειρία ήταν αξέχαστη και αποκαλυπτική. Το κρασί, μου παρουσιάστηκε για
πρώτη φορά, όχι πια σαν ένα συνοδευτικό γευμάτων που “ευφραίνει καρδίαν”, αλλά
σαν το υπέρτατο σύμβολο της ελληνικής γης. Σαν ένα προϊόν που στην εποχή της
απόλυτης εξειδίκευσης και της ανάδειξης των ελάχιστων συστατικών που συχνά
θυσιάζουν το δάσος για το δέντρο, αναδεικνύει τη ξεχασμένη σημασία της
επανασύνδεσης, της συνέργειας.

Κι αυτό γιατί σε κάθε γουλιά κρασιού, εμπεριέχεται η γη, το κλίμα, το τοπίο, το
χώμα, τα αποτελέσματα των ανθρώπινων επιλογών. Σε κάθε γουλιά, κρύβεται ο
μόχθος του αμπελουργού, το φιλότιμο, η αέναη μάχη του ανθρώπου με τα φυσικά
φαινόμενα. Σε κάθε γουλιά, αναφαίνεται το πάθος, η εμπειρία, το ταλέντο, η
έμπνευση, η επιμονή του οινολόγου. Και κάθε συνειδητή γουλιά, προσφέρει στον
καταναλωτή συγκινήσεις, ξυπνάει μνήμες και γεννάει επιθυμίες.

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, για όσα το επώνυμο κρασί αντιπροσωπεύει,
αποδέχομαι τον τιμητικό τίτλο της “πρέσβειρας”, και υπόσχομαι να συμβάλω με όλες
μου τις ιδιότητες ώστε το ελληνικό κρασί να κερδίσει σε αναγνωρισιμότητα εντός και
εκτός συνόρων.

Άλλωστε, η υπόθεση “κρασί” σχετίζεται άμεσα με την “γαστρονομία” και
κατ’επέκταση με τον “τουρισμό”, και εδώ μπαίνουμε και στα δικά μου χωράφια...
Μιλάμε για τομείς εθνικής σημασίας και εμβέλειας.
Στον χώρο του τουρισμού προβληματιζόμαστε για τον τρόπο τοποθέτησής μας σε μία
διεθνή, “παγκοσμιοποιημένη” και άκρως ανταγωνιστική αγορά. Η ίδια συνθήκη
ισχύει και στον χώρο του οίνου. Έχουμε δηλαδή μία παγκοσμιοποιημένη αγορά με
δυνατούς παίκτες, όπου τείνουν να κυριαρχήσουν τα κρασιά του νέου κόσμου με την
εύκολη και “στρογγυλή” γεύση, όπως συνηθίζετε να λέτε στην “διάλεκτό” σας.

Πώς μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτές τις προκλήσεις;

· Μπορούμε να εμπνευστούμε από την Ιταλία, που έχει πουλήσει όσο καμιά
άλλη χώρα τον γαστρονομικό και οινικό τουρισμό, και να δημιουργήσουμε
δίκτυα, προχωρώντας άμεσα τόσο σε πιστοποιήσεις γεωγραφικής ένδειξης και
ονομασίας προέλευσης όσο σε τοπικά σύμφωνα ποιότητας.

· Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μεγάλη επιτυχία της Κορώνης που μαζί με
άλλες 3 πόλεις της Μεσογείου, κατάφεραν να εντάξουν τη μεσογειακή
διατροφή στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

· Πρέπει να γίνουμε μια γροθιά με τους εστιάτορες που γνωρίζουν μεν ότι το
επώνυμο κρασί χτίζει εικόνα και αποφέρει κέρδη, όμως οφείλουν και να το
τιμολογούν σωστά, χωρίς να ξεχνούν ότι η τιμή είναι και μια πληροφορία
ποιότητας προς τον καταναλωτή.

· Ο χώρος της φιλοξενίας και οι ξενοδόχοι μπορούν να παίξουν έναν σημαίνοντα
ρόλο σε αυτή τη προσπάθεια, συνειδητοποιώντας ότι η παροχή
ολοκληρωμένης τουριστικής εμπειρίας στον ταξιδιώτη, εμπειρίας εικόνων,
αλλά και γεύσεων με τοπικό χαρακτήρα είναι μία επιλογή όχι μόνο εμπορικά
επικερδής αλλά συνάμα βιώσιμη και εθνικά υπεύθυνη.

· Χρειαζόμαστε ασφαλώς και την Πολιτεία σύμμαχο για να ενθαρρύνει και να
πλαισιώσει όλες τις παραπάνω πρωτοβουλίες.

Η ελληνική οινοπαραγωγή έχει κάνει τεράστια ποιοτικά άλματα χάρη σε ανθρώπους
με έμπνευση που βρίσκονται εδώ ανάμεσά μας. Τα διεθνή βραβεία που όλο και
πληθαίνουν το αποδεικνύουν περίτρανα. Η ελληνική γαστρονομία, σύμβολο της
μεσογειακής διατροφής, παρουσιάζει έναν απίστευτο πλούτο γεύσεων και πουλάει
-μέσα σε εισαγωγικά-, σε μία εποχή όπου οι διεθνείς τουριστικές τάσεις μιλούν για
την αυθεντικότητα του προορισμού που αναζητά ο σύγχρονος ταξιδιώτης.

Γιατί λοιπόν δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να απογειώσουμε τα προϊόντα της
ελληνικής γης, ενισχύοντας έτσι τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα μας?
Γνωρίζουμε όλοι ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην δυναμική, βρίσκεται στην
πρακτική. Ίσως είναι η νεοαποκτηθείσα φυγοπονία και η ροπή μας προς το
εύκολο κέρδος. Μπορεί να φταίει το διαχρονικό ελληνικό φαινόμενο του
κατακερματισμού των δραστηριοτήτων και των πρωτοβουλιών, είναι σίγουρα η
απουσία ομαδικού πνεύματος και συνεργασίας.

Πιστεύω ότι το επώνυμο ελληνικό κρασί, ως κατεξοχήν προϊόν ομαδικού μόχθου και
αγάπης μπορεί να γίνει σήμερα, το σύμβολο της τόσο αναγκαίας πολιτισμικής
αλλαγής που πρέπει να επιτύχουμε αν θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα.

Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο. Θα ήθελα να εκφράσω για μία ακόμα φορά
τη χαρά που συγκαταλέγομαι πλέον στην ομάδα προώθησης του επώνυμου
ελληνικού κρασιού και να σας συγχαρώ για το portal, που θεωρώ ιδιαίτερα
σημαντικό για την επίτευξη του κοινού μας, πλέον, στόχου.