Η ΒΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ (Φεστιβάλ Ντοκιμαντέ​ρ Θεσσαλονίκ​ης)

Mια μικρή κοινότητα στο νησί της Σαντορίνης έχει ένα μοναδικό χρέος: να διατηρήσει την παράδοση της αμπελουργίας. Στην ταινία της Λείας Μπίνζερ -σε συμπαραγωγή με τον διεθνούς κύρους σχολιαστή και υπέρμαχο του ελληνικού κρασιού, Νίκο Μάνεση- παρακολουθούμε δύο αμπελουργούς κι έναν οινοποιό, μέσα στην πορεία ενός ετήσιου κύκλου εργασιών στον αμπελώνα και το οινοποιείο. Και οι τρεις έρχονται αντιμέτωποι με αντιξοότητες και προβλήματα, που δεν οφείλονται μόνο στην οικονομική συγκυρία της εποχής, αλλά και σε πιέσεις από τον μικρόκοσμό τους. O Νίκος Πελεκάνος, που δίνει το όνομά του και στον τίτλο της ταινίας,

υπερασπίζεται με πάθος την ποιότητα και τον επαγγελματισμό, και έχει αναπτύξει μια πνευματική σχέση με την αμπελουργία. Ο Χρήστος Δαλμηράς, είναι 83 ετών και αντιπροσωπεύει τον παραδοσιακό αμπελουργό της παλαιότερης γενιάς. Σαρκάζει και καταγγέλλει τους πάντες με φλυαρία και χιούμορ. Ο οινοποιός Πάρις Σιγάλας οραματίζεται την εξέλιξη της παράδοσης, και την ενσωμάτωσή της στη σύγχρονη κουλτούρα του κρασιού.

Ένα από τα βασικά προβλήματα που θίγεται στην ταινία, και που απειλεί τον τοπικό κόσμο του κρασιού, είναι ότι, ενώ ο ξεχωριστός αμπελώνας της Σαντορίνης είναι ο αρχαιότερος της Ευρώπης, τείνει πια να θαφτεί κάτω από το μπετόν και την χωρίς όρια τουριστική ανάπτυξη. Αμπελουργοί, οινοποιοί, συνεταιρισμός, τοπική αυτοδιοίκηση, εργάτες των χωραφιών και απλοί πολίτες, είναι όλοι μέρος ενός εύθραυστου συστήματος, και συνθέτουν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, σε εποχές βαθιάς οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και ηθικής κρίσης. Οι δυνάμεις της δημιουργικότητας και της παραγωγικότητας έρχονται αντιμέτωπες με την τάση για εύκολο κέρδος μέσω μιας πρόχειρης, και επιβλαβούς για την ιδιαιτερότητα του τόπου, επιχειρηματικότητας.Στην ταινία της Λείας Μπίνζερ οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές οδηγούν την αφήγηση μέσα από προσωπικές τους στιγμές και σκέψεις για τη ζωή, την δουλειά τους, την σχέση τους με το θεό. Η κινηματογραφική ματιά είναι διερευνητική και εστιάζει στα βαθύτερα αίτια του προβλήματος και τον ψυχισμό των ανθρώπων. Είναι μια σκοπιά περισσότερο ποιητική και χιουμοριστική, παρά καταγγελτική. Τα διαφορετικά στάδια των εργασιών της καλλιέργειας του αμπελώνα στη διάρκεια ενός χρόνου ορίζουν την ίδια τη δομή της ταινίας. Το σάουντρακ της Λάουρας Γκίνη, έχει ουσιαστικό ρόλο στην αφήγηση. Στο Τραγούδι της Αμπελιάς, τους στίχους υπογράφει η Λένα Κιτσοπούλου, ενώ το ερμηνεύει η σοπράνο Ειρήνη Τσιρακίδου.Με αφορμή αυτήν την ταινία μεγάλου μήκους που θα ανοίξει το Μάρτιο του 2011 σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, θα ξεκινήσει μια καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού και των αρχών, με απώτερο στόχο την διάσωση του θηραϊκού αμπελώνα και την ανακήρυξή του σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, μία πρόταση που ήδη συζητιέται τα τελευταία τριάντα χρόνια.