TASTING LONDON: La Petite Maison

Ενα weekend στο Λονδίνο ήταν οτι χρειαζόμουν για να μπορέσω να αντιμετωπίσω το εργασιακό hangover, πόσο μάλιστα ένα long weekend γεμάτο γεύσεις.
Η αφορμή βέβαια ήταν το Decanter fine wine encounter που διοργανώνει κάθε χρόνο το περιοδικό Decanter,το καλύτερο περιοδικό κρασιού του κόσμου,στο ξενοδοχείο Landmark, μια εκδήλωση που περιλαμβάνει γευστικές δοκιμές κρασιών των 100 οινοποιείων με τις ψηλότερες βαθμολογίες της χρονιάς.
Αν σκέφτεστε να ταξιδέψετε Λονδίνο

μπορείτε να κάνετε κράτηση μέσω διαδικτύου σε μια εταιρεία prebooked Taxi το οποίο εκτός του ότι σας περιμένει στην έξοδο της αίθουσας αφίξεων είναι κατά πολύ φθηνότερο από οποιοδήποτε άλλο μέσο.

Το Λονδίνο είναι πάντα όμορφο,είναι όμως ιδιαίτερα γοητευτικό αυτή την εποχή,που βλέπεις τα πάντα στολισμένα ,οι δρόμοι ,τα πάρκα ,τα καταστήματα κάτι που αντιλαμβάνεσαι από τη πρώτη στιγμή που ξεκινάς τη διαδρομή για το ξενοδοχείο.

Bέβαια εκτός από το Decanter fine wine encounter είχαμε κάνει καί κάποια reservations σε μερικά εστιατόρια όπως το La Petite Maison, το Ζuma, το Scotts κα.

Δεν γνωρίζω άν έχετε ακούσει για το La Petite Maison η ακόμα περισσότερο αν έχετε πάει, ούτε ξέρω τι γνώμη έχετε για το χώρο αυτό.
Το La Petite Maison ένα διάσημο εστιατόριο στη Νίκαια από τα αγαπημένα του Νicola Sarkozy , ενώ το δίδυμο αδελφάκι του βρίσκεται στο Mayfair και συνιδιοκτήτης του είναι ο Arjun Waney επίσης συνιδιοκτήτης στο Zuma. Δεν αμφέβαλλα ποτέ, ας εξαιρέσουμε την Carla, πως ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έχει γούστο και θα έπρεπε λοιπόν και ‘γω να είμαι πιό επιφυλακτικός. Στέκι επίσης του Bono, Elton John, Liz Hurley και του Rod Stewart ένα εστιατόριο με μεγάλα παράθυρα , κρέμ τοίχους, κλασσικό, με δύο δύο ντομάτες και ένα λεμόνι πάνω σε κάθε τραπέζι.
Συμπαθητικός γενικά χώρος, χωρίς διακοσμητικές υπερβολές, αρκετά θορυβώδης, παρόλο που δεν έπαιζε καθόλου μουσική-λέτε να έχουν και αυτοί προβλήματα με την ΑΕΠΙ;-

Ο κατάλογος χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλος, γύρω στα 22 ορεκτικά και σαλάτες και περίπου άλλα τόσα κυρίως και συνοδευτικά. Η wine list αρκετά καλή με αρκετά κρασιά φθηνής και μέσης κατηγορίας με ιδιαίτερη έμφαση σε Γαλλικά της Προβηγκίας και αρκετά Ιταλικά.
Το ενδιαφέρον μου κέντρισε το Ratatouille με φέτα που δεν ήταν τίποτε άλλο από το Γαλλικό πιάτο λαχανικών, περασμένα για λίγο απ’ το τηγάνι και ψημένα σε χαμηλή φωτιά για αρκετή ώρα, με τετραγωνισμένα κομμάτια φέτας, ένα πιάτο πού αυτό πού μου άφησε στο τέλος ήταν χοντρά άσπαστα κομμάτια μαύρου πιπεριού στα δόντια!

Το Beef carpaccio από εξαιρετικής ποιότητας φιλέτο, ήταν αρκετά χοντροκομμένο για τα δικά μου γούστα-το κρεμμύδι όμως ήταν αρκετά ψιλοκομμένο-.

Αλήθεια πόσο σκόρδο πρέπει να βάλεις σε ένα κομμάτι κρέας για να εξαφανίσεις τη γεύση του;Στα veal chop, μάλλον ο μάγειρας πρέπει να μάλλωνε με τη γυναίκα του στο τηλέφωνο-και τη πλήρωσα εγώ-, είχα την εντύπωση ότι έτρωγα ντουσλαμά με σκορδοστούμπι στον Τσαρουχά -για τους Αθηναίους στον Ασλανίδη-.Είναι γνωστή η δεκτικότητα των chops σε βότανα όπως το θυμάρι, δενδρολίβανο και σκόρδο αλλά εδώ εξαφανίσαμε τα πάντα χάριν του τελευταίου.
Το μακαρόνι με «φθινοπωρινή» τρούφα ήταν καλό, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο για τις 34 λίρες της χρέωσής του και η τρούφα αρκετά αδιάφορη.
Οι πατάτες γκρατινέ ήταν πολύ καλές δεν μπορούσαν να σώσουν όμως την παρτίδα.
Θα πρέπει να υπολογίσετε τουλάχιστο £60 κατ’ ‘ατομο χωρίς κρασί.

Μαγείρεμα: 8
Χώρος: 8,5
Σκορ: 8.25