Παίζει ρόλο το terroir;

Του Jamie Goode

Γίνεται συζήτηση στο Twitter για το αν το terroir παίζει κάποιο ρόλο στους καταναλωτές. Αυτό είναι λίγο ανόητο ωστόσο γιατί κανένας δεν έχει προσδιορίσει ποιοί είναι αυτοί οι καταναλωτές και όλοι μιλάνε λες και πρόκειται για μια ενιαία αγορά κρασιού.
Για να καταλάβουμε την αγορά κρασιού ο πρώτος κανόνας είναι να

κατηγοριοποιηθεί. Μερικοί άνθρωποι ενδιαφέρονται πραγματικά για το κρασί, τους αρέσει να συζητάνε για αυτό, είναι «ειδήμονες κατηγορίας» και είναι έτοιμοι να ξοδέψουν αρκετά χρήματα σε καλές φιάλες.
Υπάρχει κόσμος που απολαμβάνει το καλό κρασί, θα ξοδέψει αρκετά χρήματα, αλλά δεν τους ενδιαφέρει να συζητήσουν για το κρασί ή να μάθουν περισσότερα για αυτό. Απλά τους αρέσει να το απολαμβάνουν.
Άλλοι πάλι ενδιαφέρονται για ένα κρασί που έχει ωραία γεύση και προσιτή τιμή. Δεν θα ξοδέψουν πολλά λεφτά. Δεν θα αλλάξουν τις αγοραστικές τους συνήθειες για να βρουν καλύτερα κρασιά. Δεν πρόκειται καν να διαβάσουν τις πίσω ετικέτες πόσο μάλλον να μάθουν περισσότερα για το κρασί.
Υπάρχουν και αυτοί που δεν πίνουν ακόμα κρασί αλλά είναι δυναμικά καταναλωτές που πρέπει να τους κερδίσει η κατηγορία του κρασιού.
Σίγουρα μπορεί να γίνει καλύτερη κατηγοριοποίηση πιο ακριβής και πιο βαθιά. Αυτή όμως η απλή θεωρητική προσέγγιση, βοηθάει στο να καταλάβουμε πως αν δούμε την αγορά του κρασιού σαν ενιαία θα μας οδηγήσει σε μεγάλη σύγχυση. Για κάποιους καταναλωτές το terroir είναι τελείως άσχετο. Είναι ανοησία. Πράγματι αυτή η ομάδα εκπροσωπεί την πλειοψηφία των καταναλωτών κρασιού.
Όμως εξαιτίας αυτού, το να απορρίψει κανείς το terroir σαν ιδέα, σαν έννοια είναι τελείως τρελή γιατί υπάρχει μια κατηγορία της αγοράς για την οποία το terroir παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Και το να επιπλήξει κανείς την βιομηχανία του κρασιού επειδή μιλάει για το terroir σε αυτή τη βάση είναι απλά άδικο.
Υπάρχει κριτική τελευταία, ότι οι συγγραφείς του χώρου του κρασιού γράφουνε για τους εαυτούς τους. Δεν είναι έτσι. Απευθύνονται στους «ειδήμονες κατηγορίας». Μπορεί να αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό κομμάτι της αγοράς του κρασιού αλλά αυτοί είναι οι καταναλωτές των μέσων ενημέρωσης του κρασιού. Το να προτείνει κάποιος όλοι οι συγγραφείς του χώρου του κρασιού να ξεκινήσουν να γράφουν για τους καταναλωτές που δεν τους ενδιαφέρει κάτι παραπάνω από κάτι εύγευστο και φτηνό να πιούνε είναι γιατί υποθέτει πως θα καθίσουν να διαβάσουν για το κρασί. Αυτό όμως απλά δεν θα το κάνουνε.
Σίγουρα πρέπει να υπάρχουν άρθρα πιο φιλικά στους καταναλωτές, αν με τον όρο καταναλωτές εννοούμε αυτούς που δεν είναι ιδιαίτερα εμπλεκόμενοι με το κρασί. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει μεγάλο τέτοιο κοινό. Αυτό γίνεται στη στήλη της Sunday express με κείμενα για τους «ειδήμονες κατηγορίας» γιατί αυτοί είναι οι άνθρωποι που διαβάζουν.
Όσοι από εμάς που γράφουμε για τους υψηλών απαιτήσεων «ειδήμονες κατηγορίας» δεν πρέπει να νιώθουμε την ανάγκη να απολογηθούμε. Οι στατιστικές στην ιστοσελίδα μου δείχνουν ότι δεν μιλάω στον εαυτό μου ή μόνο σε άλλους συγγραφείς. Το κρασί χρειάζεται λέξεις όπως λέει ο Hugh Johnson.
Είναι αλήθεια αρκετά ελιτίστικο να υποθέτουμε πως οι «καταναλωτές» δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για το κρασί και έννοιες όπως το terroir. Όταν ήμουν καινούργιος στον χώρο, αυτή η συζήτηση υψηλών απαιτήσεων στο διαδίκτυο με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τα πράγματα. Το κρασί είναι ενδιαφέρον και σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στις περίπλοκες, μη φιλικές στον καταναλωτή έννοιες όπως το terroir. Οι υπερασπιστές των «καταναλωτών» μπορεί μερικές φορές να το ξεχνάνε αυτό.

Μετάφραση Κική Παναγιώτου