της Paula Sugarman
Μερικές ετικέτες είναι καλές, μερικές κακές, και μερικές είναι υπερβολικά εντυπωσιακές.
Στο τελευταίο άρθρο μου, έγραψα για μερικές από αυτές τις ετικέτες, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι η αξιολόγηση μου ήταν δίκαιη. Σήμερα αναφέρω δύο τυπωμένες σε μεταξοτυπία και τα κόστη που έχει αυτός ο τρόπος σε μεγάλες και μικρές ετικέτες.
Ένα καλό παράδειγμα μιας εντυπωσιακής ετικέτας κρασιού είναι η πολύ
έξυπνη Dearly Beloved που παράγεται από το HDD Wines.
Κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο (2011) στο Trader Joe’s εγκαίρως για το Halloween και το Dia de los Muertos (Ημέρα των Νεκρών). Η Teresa Mengali του HDD Wines μου είπε ότι ο οινοποιός τους εμπνεύστηκε την ιδέα θαυμάζοντας ένα άγαλμα Dia de los Muertos στο σπίτι του. Εμπνευσμένη από τις Μεξικανικές εικόνες λαϊκής τέχνης για τη γιορτή, η βρετανική εταιρεία σχεδιασμού δημιούργησε μια κομψή και μοντέρνα έκδοση με κρανία και λουλούδια που τράβηξε πολλή προσοχή στο ράφι.
Η ονομασία του κρασιού, Forever Red, παίζει με τις λέξεις Forever Dead. Το αντίγραφο γίνεται περαιτέρω μακάβριο, τελειώνοντας με τις λέξεις «πίσω στη γη». Η Mengali είπε: «Παίξαμε με διάφορα υποστρώματα, αλλά στο τέλος της ημέρας ήταν πολύ σαφές ότι ο μόνος τρόπος για να δικαιώσουμε το έργο τέχνης, θα είναι με την μεταξοτυπία.» Η εκτύπωση απευθείας πάνω στο μπουκάλι τους επέτρεψε να κάνουν την εικόνα μεγαλύτερη από όσο θα μπορούσε ποτέ μια χάρτινη ετικέτα.
Σε εκείνο το σημείο, κάλεσαν τον Mike Bergin, διευθυντή πωλήσεων στο Bergin Glass Impressions. Ήθελαν να πωλείται το κρασί λιανικώς αποκλειστικά στο Trader Joe’s για $6,99, με αρχική κυκλοφορία τα 20.000 κιβώτια. Στην περίπτωση αυτή, η μεταξοτυπία αποδείχθηκε πολύ οικονομική. Ο Bergin είπε ότι ήταν σε θέση να προσφέρει μια πολύ χαμηλή τιμή λόγω του μεγάλου όγκου και της εποχής του χρόνου που έγινε η παραγγελία. Σύμφωνα με την Mengali, το αποτέλεσμα ήταν «Υπέροχο!»
Οι πωλήσεις σημείωσαν τεράστια επιτυχία και το κρασί εξαντλήθηκε σε περίπου δύο εβδομάδες. Συγχαρητήρια στους Stranger and Stranger για την δουλειά τους. Η Mengali είπε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς αυτούς. Κοστίζει λίγο περισσότερο η μεταξοτυπία για μικρές παραγγελίες.
Το Eight Arms Cellars είναι ένα πανέμορφο δείγμα του αντίκτυπου της μεταξοτυπίας. Ο Iian Boltin ξεκίνησε το οινοποιείο το 2006. Γρήγορα έμαθε ότι για τη λειτουργία ενός μικρού οινοποιείου απαιτούνται οκτώ χέρια, και ως εκ τούτου, το ονόμασε Eight Arms Cellars. Η πρώτη σοδειά του ήταν το 2008 με την κυκλοφορία 150 κιβωτίων. Το κόστος για την μεταξοτυπία στα μπουκάλια ήταν περίπου διπλάσιο από εκείνο των τυπωμένων ετικετών, αλλά ένιωθε ότι η επένδυση αξίζει για να διακριθεί και να προβληθεί το εμπορικό του σήμα.
Στις τρέχουσες ποσότητες τους, η μεταξοτυπία κοστίζει μόνο μερικά λεπτά περισσότερο από τις χάρτινες ετικέτες και δημιουργεί ένα ισχυρό προσόν για το ράφι. Ρώτησα τον Iian αν το επιπλέον κόστος της μεταξοτυπίας αξίζει και αυτός απάντησε με ένα εμφατικό «ναι!» Είναι σίγουρος ότι η απόφαση του έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αύξηση της αξίας της μάρκας του. Ο Iian επιβεβαίωσε ότι οι πωλήσεις κρασιού είναι περισσότερες για αυτούς στην Καλιφόρνια.
Άλλες πολιτείες μπορεί να βρουν το στυλ τους λίγο περίεργο. Τα εστιατόρια με το λευκό τραπεζομάντιλο το υιοθετούν επίσης πιο αργά, συνήθως ψάχνουν για πιο παραδοσιακές ετικέτες κρασιών. Αυτό πιθανότατα έχει να κάνει περισσότερο με το αντικείμενο της τέχνης σε σχέση με το μέσο της μεταξοτυπίας. Έχω δει μόνο σε φωτογραφίες τα Tentacle και Argonaut του Eight Arms Cellar, καθώς δεν είναι ακόμη διαθέσιμα στην περιοχή μου. Ανυπομονώ να τα δω από κοντά. Έχω την αίσθηση ότι θα καταλήξουν στο καλάθι των αγορών μου.
Και οι δύο χρονιές του Eight Arms Cellar είναι εκπληκτικά παραδείγματα της χρήσης της μεταξοτυπίας σε σχέδιο. Πολλοί σχεδιαστές θα εύχονταν να τις είχαν σχεδιάσει και είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές για τις ετικέτες κρασιού σε μεταξοτυπία. Η εικόνα με το χταπόδι στο Tentacle Syrah και στο Argonaut Sauvignon Blanc εξηγεί το όφελος από τη χρήση όλου του μπουκαλιού ως καμβά.
Απλές, αλλά λεπτομερείς, οι απεικονίσεις είναι μαγευτικές και με μόνο ένα χρώμα. Όταν άρχισα να γράφω άρθρα σχετικά με τις τυπωμένες με μεταξοτυπία ετικέτες κρασιού, πίστευα ότι το πρόσθετο κόστος ήταν μια δαπάνη που θα διέθεταν μόνο τα μεγάλα οινοποιεία ή τα ακριβά κρασιά.. Αλλά έχω αλλάξει γνώμη.
Η αξία της αναγνώρισης του εμπορικού σήματος για ένα boutique οινοποιείο, μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τα λίγα περισσότερα χρήματα ανά φιάλη που δαπανώνται για τη μεταξοτυπία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι η δύναμη του σχεδίου που δημιουργεί την ισχυρή και αξιομνημόνευτη παρουσία στο ράφι.
Μετάφραση Κική Παναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου