O Μatt Krammer αμερικανός οινοκριτικός από το 1976 πρόσφατα μετά από μεγάλη συλλογή κρασιών πρόσφατα έκανε κάτι που πούλησε κάποια κρασιά. Τώρα για μερικούς καταναλωτές κρασιού, το να αγοράζεις και πουλάς κρασί είναι φυσιολογικό. Πολλοί αγοραστές του Μπορντώ το κάνουν αυτό φυσικά.
Αλλά, ο Matt ποτέ δεν το έκανε. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών έφτιαξε
στοργικά-και κάποιες φορές δαπανηρά- μια συλλογή κρασιού που του δίνει καθημερινά ικανοποίηση. Μέχρι τώρα, δεν σκέφτηκε ποτέ να πουλήσει. Σχεδόν το αντίθετο: πάντα σκεφτόταν να αγοράζει. Η πώληση τους ήταν αδιανόητη για εκείνον. Θέλησε να παντρευτεί αυτά τα κρασιά, όχι μόνο να έχει ένα φλέρτ, μόνο για να τα αφήσει στην άκρη για ένα νέο καπρίτσιο.
Άρα γιατί τώρα πουλάει κρασιά; Δεν είναι θέμα χρημάτων, αν και πάντα είναι καλό να τα έχεις. Όπως όλοι, θέλησε μια αλλαγή.
Τα κρασιά που πούλησε ήταν από τα ακριβότερα στο κελάρι του, σπάνια, που μόλις και μετά βίας μπόρεσε να αγοράσει, αλλά δεν μπορούσε να αντισταθεί. Ήταν από τα καλύτερα στο κελάρι του.
Οπότε γιατί τα πούλησε; Η απάντηση βρίσκεται σε μια και μοναδική λέξη: η έκπληξη.
‘’Ίσως είναι ένα στάδιο σε μια ζωή με το κρασί, αλλά αυτό που επιδιώκω τώρα από το κρασί, περισσότερο από τίποτ' άλλο, είναι το στοιχείο της έκπληξης.’’, δηλώνει ο Κrammer.
Ο μυθιστοριογράφος Henry James το συνέλαβε αυτό τέλεια: " Υπάρχουν δύο είδη προτιμήσεων, η προτίμηση για τη συγκίνηση της έκπληξης και η προτίμηση για τη συγκίνηση της αναγνώρισης."
‘’Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πιάνω τον εαυτό μου με μια σχεδόν επείγουσα προτίμηση για τη συγκίνηση της έκπληξης. Τα ακριβά κρασιά προσφέρουν σπάνια εκείνο το στοιχείο της έκπληξης για μένα πια’’.
Δεν λέει σε καμία περίπτωση ότι τα ακριβά κρασιά δεν είναι καλά. Ή ότι δεν είναι θαυμάσια. Ή ότι δεν αξίζουν τα λεφτά τους. Αλλά αν είσαι συνέχεια γύρω από το κρασί, σπάνια σε εκπλήσσει.
Έχετε μια καλή άποψη για το τι μπορούν να προσφέρουν τα ακριβά κρασιά. Μπορούν να είναι συγκλονιστικά; Βεβαίως.
Είναι έντονα ευχάριστα; Καμία αμφιβολία.
Αλλά εκπλήσσεστε; Έδω αιωρείται μία αμφιβολία.
Τα ακριβά κρασιά, σχεδόν εξ ορισμού, είναι γνωστά. Προέρχονται από διάσημα μέρη, διάσημους αμπελώνες, διάσημους παραγωγούς. Είναι επικυρωμένα από την παράδοση και από τις γενεές των φίλων του κρασιού. Επαναλαμβάνουν το μεγαλείο τους σε πολλές σοδειές. Τα παραπάνω παραδείγματα αφορούν τα αληθινά κλασικά, όχι κάποιο κρασί που εισχωρεί στη στρατόσφαιρα των υψηλών τιμών λόγω των βαθμολογιών που του απονέμονται από τον έναν ή τον άλλο κριτικό κρασιού. Προφανώς, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο έκπληξης σε αυτά τα κρασιά. Είναι εντελώς προβλέψιμα.
Τα ακριβά κρασιά σπάνια εκπλήσσουν. Αλλά τα μέτριας τιμής κρασιά –τα καλύτερα τους, οπωσδήποτε-προκαλούν συνεχώς έκπληξη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κατά ένα μεγάλο μέρος επειδή δεν έχουμε καμία προσδοκία από τέτοια κρασιά. Είναι είτε τελείως καινούρια σε μας, είτε προσφέρουν νέα επίπεδα σε ζώνες που προηγουμένως δεν ήταν αναγνωρισμένες για κάτι σημαντικό.
Παρακάτω ο Matt Krammer δίνει ένα παράδειγμα.Σε επίσκεψη του στη Μελβούρνη, στην Αυστραλία, πέρυσι το φθινόπωρο δοκίμασε ένα μίγμα κόκκινου κρασιού από την περιοχή Margaret River της Αυστραλίας. Έχοντας πάει στο Margaret River ξέρει καλά ότι είναι ένα μέρος με μεγάλες δυνατότητες και συνεχώς αυξανόμενα επιτεύγματα. Ακόμα, όταν δοκίμασε το Cullen Mangan του 2009 (ένα μίγμα με περισσότερο Malbec, με λίγο Verdot και Merlot) συγκλονίστηκε.
Αυτό το κρασί ήταν όχι μόνο μια έκπληξη, ήταν και μια αποκάλυψη. Είναι ένα εξαιρετικό κόκκινο κρασί σύμφωνα με τα μέτρα του καθενός, οπουδήποτε. Η τιμή; $42 στην Αυστραλία και μάλλον δεν είναι φτηνό. Αλλά σύμφωνα με τα σημερινά ακριβά πρότυπα κρασιού, η τιμή των $42 δεν είναι προσβλητική, ειδικά για ένα κρασί υψηλής ποιότητας.
Ωστόσο, τα κρασιά που αγοράζει σήμερα είναι λιγότερο ακριβά από αυτό. Παραδείγματος χάριν, πήρε πρόσφατα μια κούτα Domaine Bruno Dufeu Bourgueil Cuvée Grand Mont του 2008, ένα υπέροχο Cabernet Franc της Loire Valley από αμπέλια 50 χρονών. Το κόστος; $15 το μπουκάλι-και αυτό ήταν πριν από την έκπτωση της κούτας. Αυτό το κρασί πρόσφερε ένα στοιχείο έκπληξης που δεν προσφέρουν τα κρασιά που κοστίζουν 10 φορές παραπάνω.
Δύο εβδομάδες πριν αγόρασε δύο κούτες μιας ισπανικής κάβας που ενθουσίασε όποιον το δοκίμασε. Το Torre Oria Brut είναι 100 τοις εκατό Macabeo, μια λευκή ποικιλία σταφυλιών σε αφρώδους κρασί που το συνάντησε στα Wines of the Year το 2010. Ικανοποιητικό για τον καθένα, ακόμα και για τους οπαδούς της σαμπάνιας, με το βάθος της γεύσης του και της αφθονίας της γεύσης λεμονιού. Το κόστος; $8.50 το μπουκάλι.
Προφανώς, μόνο μια χαμηλή τιμή δεν είναι αρκετή. Η πραγματική έκπληξη βρίσκεται στην εύρεση καλής ποιότητας και έπειτα στην εύρεση χαμηλής τιμής. Φυσικά καμία από αυτές τις εκπλήξεις δεν συμβαίνει με τα ακριβά κρασιά, όπου πάρα πολύ συχνά η μόνη έκπληξη είναι,
" Αυτό είναι όλο; " Αυτό δεν είναι η έκπληξη που ψάχνεις.
Σήμερα σε σχέση με την εποχή που τα περισσότερα ποιοτικά κρασιά προέρχονταν από παλιές καθιερωμένες και αξιοσημείωτες περιοχές συμβαίνει το αντίστροφο. Η πλειοψηφία των περισσότερων ενδιαφερόντων κρασιών παγκοσμίως προέρχονται τώρα από " άγνωστες " τοπικές περιοχές. Συλλογικά, οι αριθμοί τους ξεπερνούν κατά πολύ τη σχετικά μικρή ομάδα των διάσημων ζωνών που επιβάλει τις υψηλές τιμές. Το να το θεωρείς αυτό επανάσταση το μειώνει αρκετά.
Ο στόχος του Matt Krammer είναι τώρα ένα κελάρι γεμάτο με εκπλήξεις. Κατά σατανική ειρωνεία, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσει τα ακριβά κρασιά του έτσι ώστε να "μπορεί" να αγοράσει τα σημερινά καλά φτηνά κρασιά.
Αυτό είναι έκπληξη δεν νομίζετε;
Μετάφραση Κική Παναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου